Rilke'nin öyküleri çok güzel, öyle muazzam betimlemeleri var ki... Onlardan biri:
"Yabancı adam düşünceye daldı. Bakışları karanlığın derinliklerine gömüldü. Gözbebeklerindeki küçük küçük aydınlık noktalarla gözleri, yaz ve güneşin ışıl ışıl ve cömertçe eğleştiği bir parktaki iki uzun ağaçlıklı yola benziyordu. Bu yollar da loşlukta böyledir ilkin, giderek yoğun bir karanlığa gömülerek uzanır, nihayet ileride parıldayan bir noktaya gelip dayanır, belki çok daha aydınlık bir güne açılan öbür baştaki çıkış kapısıdır burası."
(Tanrı'dan Öyküler/Yabancı Adam/1904)