Gözlerime nehirler yapan Gazze
Bir kuşluk vakti ruhumun derinliklerinden duydum adını
Sabah gün ağarmadan yola çıkanlar gibi
Azığıma katık ettim adını
Bir çocuk ölür şimdi Gazze’de
İçimin duvarları yıkılır birden
Ezer geçer bir tank ayaklarımı
Gazze, gözyaşlarıyla kurtulan gemi
Nuh’un gemisi.
Gazze, iyi insanların şehri
İstanbul’un, Bağdat’ın, Bosna’nın kardeşi…
Gözlerim doluyor, evime beton yığınları
Gazze toz bulutu bombalardan
Oturur yüreğime cam kırıkları
Tehlikelidir dünyada Gazze çocukları.
Ellerde taş, ağzına kadar dolu cesaret
Onlar insanlığın direniş temsilcileri.
Ufuk Türk