Sevgili babam, ben çocukken derdi ki:
"Güçlüden yana değil haklıdan yana olun kızım. Erk, el değiştirir ama hak ebedi kalır."
Bazı konularda ayrı düşünsek de kendisiyle:) şimdi arkama dönüp baktığımda bana iyi bir miras bıraktığını düşünüyorum. Üstelik bunları lafta bırakmadı. Duruşuyla da hep örnek oldu. Dâima haktan yana olmaya çaba gösterdi. 💙
Benim de senin sevmediğim yönlerini söylemeye hakkım olmalı. Nezaket kuralları içindeki bir konuşma böyle olmalı.
• Sorun nedir? Bendeki… ben de sevmediğin şey neymiş?
- Beni sinir eden, kullandığın bir kelime oldu. Bana kibirli dedin.
• Sanki hakkın varmış gibi her yeri talan ediyorsun.
- Ben de, sende ki aynı huyu sevmiyorum. Asıl kibirli olan
Deprem üzerine yaşadıklarım...
"6 Şubat 2023 saat 04.17" öylesine bir tarih ve saat olmadığını hepimiz biliyoruz...
Henüz çocuktum. Memlekette iken bulunduğumuz mahalle bir ana yoldan yukarı doğru kuruluydu. Çok keskin virajları vardı, yolun genişlemesi için dağı defalarca dinamitlerle patlattılar. İnanılmaz sarsıntılar yaşadım.
Bir kaç zelzele yine çocukken
DAYIKE
Ben kendimi bildim bileli kılam söylerim, stran söylerim. Sakallı dengbejler, çocukken beni severlerdi. “Gel otur, hele bir başla Zerê,” derlerdi. Elimi kulağımın dibine kor başlardım. İnsan başladı mı kendini katar, bütün kuşları katar başladığı şeye. Yaşlıların kılamlarını, stranlarını, ciroklarını çok dinlerdim. Ben onların nazarında da bir
Annem
Kimi annesine düşkün, kimi babasına, kimi hem annesine hemde babasına düşkün oluyor. Belkide çocukluktan en güçlü bağı en içten kiminle kurduysa onu çok seviyor insan.
Ben ise kendimi bildim bileli anneme çok düşkündüm.
Annem her zaman;"ufakken paçamı hiç bırakmazdın" der.
Çocukken Ankara'ya ufağım olan kız kardeşimin doğumuna
"OKUR"san beğen.
▪︎"Biz çocukken çok fakirdik" diyerek söze başladı. Öyle böyle bir fakirlik değildi bizimkisi gözleri doldu hadi şurada bi yerde oturalımda anlatayım sana içimden geldi valla,hiç kimseye anlatmadım şimdiye kadar."
-Başım üstüne çok merak ettim dinlemek istiyorum sizi dedim.
▪︎Yıl 1980 li yıllar köyümüzde okul olmadığı için babam