Ankara Acıları
Hüznümün dudağıdır gökte açan karanfil
Talih, bir cellat gibi vurdu yüreğimizi
Ateşler ülkesinde o ve ben, iki mahkum
Kâh bir sevda çölünde parlayan ay ışığı
Kâh rüya bahçesinin zehirli sarmaşığı
Uzaklardan bir rüzgar esiyor efil efil
Sessizlik, acze düşen bir hayal kadar sefil
Şimdi gül, ey korkular şehrinin yelpazesi
Hasretin o en uzun, acının en tazesi
Neden hala tütüyor burnumda karanlığın
Ruhum neden yıllardır kahrının pervanesi
Bu esrar senin midir, yoksa gemilerin mi
Hemen hergün bir yıldız kayıyor gözlerinden
Gözlerin kan ağlayan deniz kadar derin mi
Yoksa habersiz misin ruhumun kederinden
Ah, bağrımda pütürlü bir bıçak kadar keskin
Tabutumu bekliyor ankara acıları
Bu ne bir aşk masalı, nede heyula ve kin
Dumanlı bir çöküşün en kara acıları
İri güller! Mor zambaklar geçer çocukluk hatıralarımın içinden.Ey dolunay, ant olsun ki eskidi yıldızlar.Yemin ederim ki keskin bir yağmur kokusuna, konağın önünde görünen yedi renkli gökkuşağının üstüne gökyüzü eski gökyüzü değil. Suyun üstündeki yakamozlar soldu. Hani bahçelerde ki çocuk cıvıltıları, hani neşe, gece başlayan ev misafirlikleri ? 
Mahiye Gürenli
Tecrübe o kadar kıymetli bir şey ki… HUMAN Belgeseli 11.56’ncı dakika‘da diyor ki Bruno:
“Sadece tekerlekli sandalyede olmak ve dünyayı gezmekle edindiğim deneyimle hayatı farklı bir açıdan gördüm. Ve bunun bana manevi anlamda öğrettiği: gelecek olan her neyse onu sadece kabul edip onunla mutlu olmaktır. Zihinsel olarak oldukça güçlüyüm. Bunun tek sebebi fiziksel olarak bacaklarımı kaybetmiş olmamdır. Gözlerim daha keskin ve kulaklarım çok daha iyi duyuyor. Bu bedensel anlamda. Ancak kendimi şanslı hissediyorum. Şöyle ki: hayatı çok fazla analiz etmiyor ya da sorgulamıyorum. Hayatta gezinip hep doğru zamanda doğru yerlerde olabiliyorum. Her zaman harika işler başıma geliyor. Bu durumda çok şanslı hissediyorum. Ama bu, şansa ya da büyünün gücüne veyahut iyiliği hayatın içine çekmeye inanmaktan geçiyor. Ve bence bu şans olarak görülebilir. Öyleyse Tanrı bizzat şu an karşıma çıksa ve dese ki: Bruno, bacaklarını geri veriyorum, ancak 13 yıldır öğrendiğin her şeyi geri alırım. Ona derim ki: Bacaklar sen de kalsın.”
Tecrübelerinizin kıymetini bilin 🌸
KATİL-MAKTUL=İNSAN
Felaketler toplumların şuursal dinamiklerini etkileyebilir ve tetikleyebilir mi?Bu sorunun güdümünde düşündüğümüz de modern insan vahim durum içerisindedir. Nede mi? Çünkü toplumların şuursal dinamakileri o kadar çabuk değişikliğe ve dönüşüme uğruyor ki; Kafka'nın böcek olma hikayesinden daha hızlı ve sığ oluşuyor ne yazık ki!
İnsan modern
İtalya ile birlikte bütün Avrupa'yı bir şiirle gömen Atsız Atam! Var ol!
DAVETİYE
Ey Benito Mussolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Duçe!
Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.
Buyursunlar... Bizim için savaş düğündür;
Din Arab’ın, hukuk sizin, harp Türklüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden ordular