En son ne zaman cömert davrandığınızı, karşılık beklemeden iyilik yaptığınızı ya da başkalarına destek olduğunuzu hatırlıyor musunuz? Eğer bu soruların cevapları çok uzun zaman öncesine dayanıyorsa bu yazımızdan sonra yeniden bir şeyler yapmaya başlamak isteyebilirsiniz. Yılın son günlerini kendinizi çok daha iyi hissederek uğurlamak ve
Değersizleştirdi
Bu hayatta en çok canım diyenler alıyor canımızı. Hiç acımadan kırıyorlar kalemimizi. Sandalyemizi tekmeleyen celladımız oluyorlar. Tek damla gözyaşı dökmeden asıyorlar bizi dar ağacına.
Hayatımız dediğimiz insanlar çaldı hayatımızı. Onlar hep mutlu oldu çaldığı hayatlarda bize ise ölüm kaldı hayatta. Hiç içleri acımadı, kullanılmış birer mendil gibi fırlattılar bir kenara. İşleri görüldü, sevilmenin verdiği hazzı tadarak yükseldiler, en tepeye çıktılar. Değer verdiklerimiz deşti hep bizleri, değer "siz" "leş"tirdi.
#Uğur Türkkanı
Bana, öylesine söylenmiş avuntularınızdan bahsedin.
Ama içinde mutlu aile fotoğrafları olsun.
Bana, en keskin yaralarınızdan bahsedin.
Ama bilerek ve isteyerek açılan yaralardan...
Bana, düştüğünüz son ağaçtan bahsedin.
Bir incir ağacı...
Bataklık dibine düştüğünüz,
Hatta dibe vurduğunuz günden...
Ve korkmayın dibe vurmaktan;
O gün,sizi ölüm sessizliğinden uyandıran gün.
Bırakın dibe vursun hayatınız,
Ve hatta mecbur kalın yaşama içgüdüsüne;
O gün, balçıkla kapanmayan bir güneş doğurursunuz.
Sahip olmak ya da olmak 3
Sahip olmak" şeylere, nesnelere ilişkindir ve bunları görüp, tutmak ve de tanımlamak kolaydır. "Olmak" ise, yaşantılara ve bazı içsel süreçlere dayandığı için, dile gelmesi, tanımlanması- zor ve hatta imkânsızdır. Kişilik dediğimiz, dışa vuran yanları- mızı, yani taşıdığımız maskeleri tanımlamak mümkündür. Çün- kü bu, dışlaşmış bir
En sevdiğim şiirlerden
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir
Hayat yolculuğu, doğum ve ölüm arasındaki ince çizgide mutlu olduğumuz anlardan ve güzel anılarımızdan ibarettir. Bu yüzden en değerli varlıklarımız çocuklarımıza ihtiyaçları olan sevgi ve ilgiyi gösteriyor olmak onlara yapacağımız en büyük yatırımdır.
Hayata Allah'ın bak dediği yerden bakmak
İsra 37: Kibirli olma,alçakgönüllü davran.
Müddesir 1-5: Kendini fazla abartma.
Tekvir 25-27: Her şeyin üstesinden gelemeyeceğini asla unutma.
Bakara 156: Çaresizlik tuzağına düşme.Her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkarma.
Beled 5-6: Her şeye hakim olmak için uğraşıp hayatı yaşanmaz hale çevirme.
Hucurat 10: Büyüklük kompleksine
Mutlu uyumak lazım azizim
Madem uyku yarı ölüm halidir,
O halde mutlu ölmek lazım,
Her gece.
Yaşadığımız her ânın hafızamızda o ilk saniyelerdeki gibi canlı kaldığını düşünsenize. Ne fena, unutmak ne büyük nimet! Samet Doğan'ın aynı kitabında geçer: "Böyle zamanlarda her şeyi unutup gülmeye başlamak tuhaf, fakat olması gereken bu: Çiçek solar, güneş batar, yağmur ıslatır, süt ekşir, insan unutur." Unutalım sevgili okur.
Ölüm gibi gözleriniz…”bu bir iltifat mı?”Hayır bayım,bu bir iltifat değil.Siz,ölümün ta kendisisiniz.Ah,ne zor size bunları anlatmak.Sessiz bir intihar gibiydi gidişiniz.O günden beri kalbimi uzun ve korkunç duvarlar arasında saklıyorum.Ve artık o kadar korkutucu gelmiyor o duvarlar.Kendimden ve kalbimden bir hayli uzağım.Bir hataydı sevmek.O simsiyah kalbinize papatyalar açtırmak imkansıza yakındı.Artık gülemiyorum,artık sevemiyorum.Artık ağlayamıyorum.Bakmayın öyle gözlerime,zira ben hiçbirşey anlatamadım.Siz,sizi seven kadını,çoktan öldürdünüz.Boğdunuz onu.Nefessiz bıraktınız.Çırpındı önce,kurtulmak istercesine.Gözlerinizdeki acımasızlığı gördü ve çırpınmayı bıraktı.Bilemezsiniz siz,sahi siz hiçbirşeyi bilemezsiniz.Ben katilimi sevdim,ölümüm kaçınılmazdı.İnanmak istedim aşk ve güzelliğe.Oysa ben şimdi bunlardan çok uzağım.Gözlerimden okunmaz artık hüznüm.Siz,içimdeki mutlu kız çocuğunu çoktan boğdunuz.Artık hiç olmayacak hayaller kurmuyorum.Çiçekleri izlemiyorum.