ÖZLEM – Bir adam vardı, tam şu sol yanımda. Oysa şimdi bir yalnızlık şarkısı söyler yüreğim… Ne yani şimdi o gitti mi? Bir daha asla gelmeyecek mi düşlerime? Artık kendinden saklanacak, kendinden mi korkacak yüzüm, tarihler silinmeyecek mi aklımdan?. Onunla yürüdüğüm yollar, onunla olduğum anlar, pişmanlık mı verecek? Biz olmayacak mıyız artık gönül davalarında? Ne yani bir daha asla olmayacak mısın yüreğimin tam ortasında?. İçimdeki seni de yaraladın giderken, en çok onu öldrdün sen, en çok ona zarar verdin… İçimin çığlığı duyuluyor mu dışarıdan! Dayak yemiş gibiyim, bedenim ağır, bedenim sancılı… Yüreğim yok gibi… Ruhum yok gibi… Oysa ben seni hiç bensiz bırakmadım ki! Şimdi bu sensizlik niye?!. Belki bir gün aklına düşecek, eski fotoğraflarımıza elin gidecek, zaman zaman adım anılacak dost sohbetlerinde sonra hepsi sineye çekilecek. Onca yaşanan unutulup gidecek… Sana kızmıyorum sevgilim, kızamıyorum… Mutluluk yürekli olana yakışır, mutlu ol sevgilim… Ben seni bir annenin çocuğunu sevdiği gibi sevdim. Karşılıksız, beklentisiz, çıkarsız sadece mutlu ol istedim… Ben olmadan mutlu olacaksan razıyım sensizliğe, içim acımaz, yüreğim titremez, senin mutluluğunla mutlu olmayı, seni severken öğrendim ben… Şimdi söyleyecek hiçbir şey biraz daha kolaylaştırmayacak gidişini… Öyleyse git sevgilim, git… Saatler, sensizliği çalıyor şimdi…