Çünkü sadece
paramparça olan bilir
tamamlanmanın özlemini
Stefan Zweig
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni…
Sen Yine Susmalarını Giyin Ey Yâr
Şimdi yıldızlar
seyrederken buz gibi geceyi
Tut ki üşümüşüm
Tut ki gözyaşım
Donmuş gözlerimde
İçimdeki tek sıcaklık
Bize dair hayallermiş
Hasretin naralarıyla ağladıkça
Gitme
Dur, gitme! Diyebilmek o kadar zordur ki,
Bazen söylemek,gururu yerle yeksan eder,
Bazen de söylememek,kalbi paramparça...
Muhammet Mustafa Aslan
Seyda Feyzullah Konyevi:
“Önce ticarete gıda kılıfı uydurdular. Sonra gıda, çelik oldu. Sonra patlayıcı maddeler, büyük silahlar av tüfeği ve parçaları oldu. Şimdi de bundan bir şey olmaz çıkarımını bizden bekliyorlar. İman ve ahlak bir iğne dahi satmamanı gerektirirken, sen kalk demir çeliğe kadar satış yap. Sonra da Gazzeyi destekliyoruz de. Paramparça olmuş bir çocuğa cevabınız bu mu?”