İnsanı insana râmeden, insanı insana bağlayan şey mücadeledir. Birisinin, birisini ne kadar çok sevdiğinden ziyade; onun için, onunla beraber hayatın zorluklarına karşı, ne kadar çok mücadele edeceği önemli. Ayağının ilk taşa değdiği yerde arkasını dönecek olanla, yola çıkılmaz. Sevgi dünyanın en güzel hissi. Fakat tek başına kesinlikle hiçbir işe yaramaz. Hayat yolunun bir yerinde, muhakkak ayağımız taşa takılır, muhakkak sendeler muhakkak kötü bir dönemden geçeriz. Kesinlikle kimse kimsenin yükünü çekmemeli fakat, yükü var diye de arkasını dönmemeli. Mücadele dediğimiz şey tam olarak burda devreye girer. Onun için, onunla beraber olabilmekten bahsediyorum. Onun yükünü omuzlamaktan değil, o yüküyle yolda yürürken yanında ona eşlik edebilmekten. Arkayı dönüp gitmemekten, emekten... Sevgi mücadeleyle beraber varsa gerçektir.