Fonda Ayla Dikmen, ''falımızda hasret var ayrılık var demedin mi ?'' derken, "Anlamazdın"ı söylüyor.
Benim gözüm sonsuz maviliklere dalıyorken,
Düşünüyorum senin hayatındaki yerimi.
Bir gül alıyorum, gül satan masum yüzlü gençten.
O bana bakıyor ben ona. "Gönlünden ne koparsa abla." diyor.
İçimden:
"Gönlümde ne fırtınalar kopuyor" diyorum.
Ama yine de gönlümden kopan miktarı uzatıyorum çocuğun ellerine.
Bana gülümsüyor ve uzaklaşıyor.
Senin gülümsemen düşüyor aklıma o sırada.
Ne güzel gülerdin eskiden,
Ruhum ruhuna akardı o anlarda.
Şimdi kimlere sunuyorsun gül gibi gülümsemeni ?
Kimlerin ellerinde kokuyor yüzündeki çiçekten çizgilerin ?
Zaman hızlıca geçti düşünceler aklımda yoğunlaşırken.
Düşüncelerimi de çantama doldurdum.
İlk andakinden daha ağır geldi omuzlarıma.
Yaslanmak vardı omuzlarına denizi seyrederken şimdi
Ve yaşlanmak ömrünü aşkla tamamlayan bir kelebek gibi.
Ancak her şey rüyalar kadar eskidi artık...
BİBLİOFİLA ✍️💙
İşıqlı dünyanın qaranlıq üzü Azerice
İşıqlı dünyanın qaranlıq üzü
Dünyaya gələndə vardı səbəbi?
Yaşaya bilmədi məqsəd gətirdi.
Düşünür nə etsəm daha gərəkli.
Seçdiyim məni də etsin önəmli.
Məni tanısın yerin hər kəsi.
Varlığına Anlam veren kelimelerinden yoksunlaşmak,
Suskunluk Sarmalı
"Varlığına anlam veren kelimelerinden yoksunlaşmak, en ağır iflas; dayanılan kelimelerin terki, çölleşme. Hayatını adadığın kelimeler sadece güçlü olmayı garanti etmeye mi yarıyor?"
Hayat bazen birkaç kelimenin veya cümlenin arasında salınan bir yolculuk gibi görünüyor. Belli dönemlerde bir kelimenin, bir kavramın
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Kaybolduğumuzu hissettiğimiz zamanlar olur. Herkes de anlayamaz bunu, bu çağda insanlar kaybolduğunun farkında bile değil. Duino Ağıtları'nı hatırlayın: "Hiçbir yerde, sevgili, dünya hiçbir yerde, sadece içimizde." Kaybolduğumuzu hissettiğimizde döneceğimiz tek yer kendimiziz sevgili okur. Bu zamanda insanı ancak kendi kurtarır. Var
Sonsuz Ölüm
Ondördüncü kattan atlamayı düşünmüş kendisi,
Sigara dumanı yetmemiş anılarını buğulandırmaya,
Beyni saçılmış asfalta,
Saçılan parçalardan gül kokusu yükseliyormuş ama,
Düşünürken ölmüş sevdiğini.
Şair: F.D.
İster İnan, İster İnanma... İlhan İrem
Gül mü sandın yüreğimi?
Soluversin soğuklarda
Gün mü sandın sevgimi?
Bitiversin karanlıkta
Gül dersen dört mevsim benim gülüm
Zaman dersen sonsuz ömrüm
Unutulmaz sevgilim sevgin
Unutamadan ölürüm
İster inan, ister inanma
Senle doluyum ben hâlâ
İster inan, ister inanma
Aşığınım ben hâlâ
open.spotify.com/track/0LJ8u5Nmq...
Öğretmenim...
Bu şiiri okuduğum lisede bir öğretmenler günü öncesinde yazmıştım.
17 yaşımdaydım. Yine aynı yıl ödül aldı. Bizler öğretmenlerimizi hep candan sevdik.
Her fırsatta da söylerim. Öğretmenler uygar bir toplum kırmızı çizgisidir.
Bizimde öyle olmalı... İyi ki varsınız...
*******************************************
Tebeşir tozlarından uzandı sana ellerim
Kitabın kokusunda sarıldın çocukluğuma
Gül demeti sözcükleri sen çoğalttın hep içimde
Mavi yazdı karakalemim
Bilmediğim ama hissettiğim dünyayı
İlk seninle öğrendim
Seninle tanıdım
Siyahla, beyazı
Gökkuşağından renklerim
Kelimeler dolusu kırlarım oldu
Işığı, aydınlığı oldun gelecek günlerimin
İlk seninle tutundum hayata
Seninle uzandı ellerim öğrettiğin dünyaya
Çoğaldım hece hece
Ve kelime kelime
Dokununca sesin sesime
Büyüdü içimde umutlar
Sonsuz rehberim, öğretmenim…
Uğur Üstündağ