“Önce ve sonra aynı yere birlikte varır” demiş Lao Tzu. Şeyler, aynı büyük kadere doğru akıyor. Halk arasında, ‘Sarı sabır’ diye adlandırılan bir bitki vardır. Ortalama ömrü 20-25 yıl olan bu çiçeksiz bodur bitki, yaşamının sonunda birden metrelerce boy atar ve tüm yaşam enerjisini sadece bir kez açtırabildiği sarı çiçeklerine sarf eder. Bu çiçeklenme, bitkinin ölüm sarhoşluğu dönemidir aynı zamanda. Biz insanlar, sabrı bu şekilde deneyimlemeyiz. Hem insanlık tarihi hem de insanın kişisel tarihi bir dizi tökezlemeler, solup yaprak dökme ve tekrar çiçeklenmeler ile yol alır. Halden hale çevriliriz, hem dayanır hem yeşeririz.
Nurettin Topçu, Varolmak’ta “Tırmanacağın yer, hem senden çok uzak , hem de sendedir. Oraya gitmek için çile çekmek, yaş akıtmak da yetmiyor. Bekle ki büyük kapı kendiliğinden açılsın. Ama toprağa konan ölü gibi sabretme sakın; toprağa süzülen su gibi sabret ” diyor. İnsanda taşan ruh, en çok suya benziyor. Su, evrendeki her canlı şeyin tetikleyici unsuru. Toprak, suyu emmeden önceki toprak olarak kalamaz artık, suyun boyun eğdiği nerede görülmüş? İnsanın su gibi sabretmeyi öğrenmesi gerek. Sabır, bu manada, ‘hakikate açılan yol’dur.
Kemal Sayar
Ah ey aynasından ırmaklar akmayanlar
Beni dönecek bütün tekerlekler
Ömrümü yollara yayarak seveceğim. 
Şükrü Erbaş
giden kalbini bırakmışsa kalanın gönlünün bir kuytusunda kalanada zordur gidenede. bir garajdan el sallarsınız kalana. yağmur damlaları gözyaşlarınıza karışır. hani kal dese, gitme dese diye umutla bakarsınız gözlerine. ama ne o kal diyebilir ne de siz gitme de hadi bana diyebilirsiniz. hadi git artık der kalan buğulanan gözlerini saklamak için eğer başını. çünkü bu öyle acıtır ki her iki tarafıda ölümü bekleyen hasta gibi bir an önce olsun bitsin isterler. sonra tekerlekler dönmeye başlar. ayrılık vaktidir. geleceğim, mutlaka döneceğim diye kalkar eller son kez. bu bir umuttur, hayatta ve ayakta tutar sizi. evet bir gün dönme umuduyla ayrılırsınız o küçük şehrin küçücük garajından. şehri en son gören viraja kadar gözler hep arkadadır. telefonum çalsa gel dese dön dese diye içinizden yalvarırsınız ama olmaz bir türlü. hoşcakal sevdiğim dersiniz son kez ve artık şehir görünmez olur. elinizde elinin sıcaklığı kalır. halbuki o eller daha demincek birbirini tutuyordu. içiniz burulur, boğazınız düğümlenir. başınız otobüs camına yaslanır ve giden olmak zormuş meğer dersiniz kendinize. velhasıl zordur giden olmakta kalan olmakta. gidenlerin kalanlara yeniden kavuşması dileğiyle. 🤚🤚🌹
🍭🍭 #ŞEKERLEMELER 🍭🍭
Çerez tabağı teoremi-1
Galatasaray Lisesi'nden bir arkadaşım hâlâ evlenemedi. Geçenlerde “Yeter artık evlen, evlen de çoluk çocuk sahibi ol” dedim. Aşağıdaki teoriyi aktardı:
Bir kuruyemiş tabağı kalabalık bir grubun önüne geldiği zaman sırasıyla önce antepfıstıkları, ardından bademler, sonra fındıklar gider. En sona beyaz ve sarı leblebiler kalır. Eğer belli bir yaşa kadar evlenmemişsen de durum farklı olmaz. Ya kalan leblebiler ve ayçekirdekleri ile idare edersin ya da olur ya bir fıstık bulurum diye tabağı karıştırır durursun..
Çerez tabağı teoremi-2
Geçen hafta bir türlü evlenemeyen bir arkadaşımın, ileri yaşta evlenmekle, çerez tabağı arasındaki benzerliği anlatan görüşlerini aktarmıştım.Bu yazı üzerine, bazı okurlarımdan eklemeler geldi. Ben tabakta en sona kalanların sarı ve beyaz leblebiler olduğunu yazmıştım. Mektep arkadaşım Merih Tüzün şöyle yazmış:
"Sevgili Fatih, aynı tabakta ucu açılmamış kabuklu Antep fıstıkları da kalır. Herkes bir eller, bakar ama kimse açmaya cesaret edemez, tabağa geri bırakır. Onlara ulaşmak cesaret ister. Dişine güveneceksin kıracaksın ki, içinde gizlediği lezzete ulaşabilesin. Ama risklidir, dişini kırabilirsin."
ALINTI
Kim kurdu bu düzeni nerdeyiz
Bu tekerlekler nasil dönüyor boslukta
Bu umutlar bu dualar bu kahrolasi hayaller
Nasil bunca yildir barindirdi bizi