Gecenin koynunda hüzünlü bir fısıltı,
Gündüzün yüküyle eğilmiş omuzlar,
Zamanın rüzgarında savrulmuş umutlar,
Yorgunluk çökmüş ruhun derinliklerine.
Adımları ağırlaşmış yolların,
Gözlerde yitmiş çocukluk neşesi,
Kalpte taşıdığı ağır yüklerin,
Gölgesinde büyümüş sabırsız hevesi.
Günler geçtikçe birikmiş hayaller,
Beklentilerle dolmuş suskun saatler,
Zamanın aynasında kaybolmuş yüzler,
Yorgunluk serpmiş en derin hücrelere.
Ama her sabah yeniden doğar umut,
Gözler açılır yeni bir güne doğru,
Hayatın yorgunluğunu silen sevda,
Bir gülümsemede saklıdır mutluluğun yolu.
İçindeki gücü hatırla, bırakma,
Hayatın yorgunluğu bir masal olur sonra,
Sevgiyle, umutla dolup taşınca yürek,
Yeniden doğar hayat, yorgunluk uzaklaşır.