Yanlış hayatı doğru yaşadın da ne oldu
Sabrımı taşırma lütfen kararınca doldur
Kafana musallat hayaletlerle tartışmak lüzumsuz
Yazılmamış racondur anladın mı orta yolcu?
Yolcu
Nede güzel saçları vardı siyah gibi gece
Huzurda eklerdi baktıkça
Temiz kalmış tı ruhu hissederdim yandıkça
Sever di kitapları okudukça
Konuşmaz dı fazlaca
Yaşardı hayatı bir anlam kattıkça
Asil di kibar ve naif biriyidi
Onu andıkça
Yıldızlara sarılır
Karanlık ta kaldıkça
Düşünür dertlenir derdi ile kederlenir
Hüzne sardıkça
Bir çocuk gibi de eğlenirdi
Gülmez güldürür üzmez üzülürdü
Böylede garip biriydi
...... Ama en çok neydi biliyor musun
Biraz ben yok yok eksik kalmasın
Biraz kalbimden biraz ruhumdan
Buda onu anlatmaya yetmez
En iyisi bir dörtlük
Bir yolcuydu bir akşam ruhuma düşen
Bir sevdaydı kalbime inen
Bir huzurdu sanki dünyama binen
Bir güzel di kâinata düşen.......
KANAATİN LÜZUMU
Cenâb-ı Hakk’ın kullarına ihsânlarının en büyüklerinden birisi de kanaattir. Takdir-i İlâhî’ye râzı olmak ve Cenâb-ı Hakk’ın taksimine güvenmek kadar bedeni ve ruhu rahatlatan haslet yoktur. Abdullâh bin Ömer (r.anhümâ) şöyle anlattı: Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz, iki omuzumdan tuttu ve buyurdular ki: “Dünyada (vatanından ayrı düşmüş) bir garip
Neydi hayat şu kâinatın yaşadığının önünde...
Bir an, belki de bir an içindeki bir an kadar kısa.
Neden uzun gelir insan oğluna hayat?
Neden an dediğimiz o zaman diliminde yaşamaz ki kendini?
Geçmişten bu güne bakarsan hep görürsün hayaller ve hedefler koyarak mutsuz yaşayan nice insanı.
Nice gözleri açık gidenler var bu hayattan ve sormak lazım onlara gerçekten varsa diğer Dünya'da, "Sen ne anladın onca bekleme içinde kendi hayatından?". Eminim ki verecekleri tek cevap sadece " Hiç" olacaktır. İnsan yaşamalı bu hayatı ruhumdaki ruhum. İnsan hissettiği için insan ise eğer, yaşamalı en derinine kadar bu an'ı, bu hayatı.
Hiç ölmeyecekmiş gibi sevebiliyor ise, hiç ölmeyecek kadar uzun hedefler ve hayaller kurabiliyor ise, o zaman da her an ölecekmiş gibi yaşamalı içinde ne varsa. Bu günün sabahını düşün!
Düşün sen gözlerini açabilmiş iken ne kadar çok açamayanların da olduğunu. Bunların çoğu yaşlı ve çoğu da çocuk. Yaşa ruhum. Yaşa kendini, sevgini, aşkını, hayatını, kendini yaşa. Almak istediğin ne varsa gelmesini beklemeden yaşa. Onu tut bırakma ve al. Ne diyor Ali Şeriati; Bir yerde yangın varken biri seni ibadet etmeye çağırıyorsa, bil ki bu bir hainin davetidir.
Dışarda yangın var ruhum. Ve ben seni asla içine kapanmaya davet etmem. Gel savaşalım diyorum. Bu güne kadar bizden alınan ne varsa onu gerekirse koparıp alalım. Başaralım, kazanalım. An dediğimiz şeyin hakkını verelim. Hakkını verelim bu savaşın, kendimizle savaşın...
Yalnız Bir Yolcu
Kazanırken neyi kaybettin?
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
Şüphe duymak
Yazarlık Yolunda
1. Havaalanı, sınıf, ofis, otoyollar veya parklar gibi sık. lıkla bulunduğunuz kalabalık mekânlardaki insanla rı gözlemleyerek karakter alıştırması yapabilirsiniz Defterinizde, her gün karşınıza çıkan insanları tasvir edeceğiniz özel bir bölüm oluşturun. Jestlerini, kul landıkları kelimeleri, kıyafetlerini, yürüyüş şekillerini,
dünya hayatı bir ağacın
gölgesinde dinlenmek kadardır
ondan vedalara alışkın olmalı diler
bir garip yolcu
Sultan Orhan Gazi
SULTAN ORHAN GAZİ
Ömrü fetihten fetihe koşmakla geçen büyük idareci
Osmanlı Devleti gibi üç kıtaya hükmedecek muhteşem bir imparatorluğun temelini atan Osman Gazi, beka âlemine gitme vaktinin geldiğini anlayınca, Gazi oğlu Orhan'ı çağırmış ve ona şöyle vasiyet etmişti:
"Oğlum, İstanbul'u aç, gülzar eyle. Öldükten sonra beni
...ve bizler acımasız bir hayatın önünden vurdum duymaz bir şekilde her gün sessizce yaşayıp gidiyoruz!
İnsanların yüz ifadelerinde tebessüm kalmamış ve umutsuz bir yolcu gibi nereye varacağını bilmeyen bir telaş içerisinde herkes!
Ölüm unutulmuş, Yaratıcı unutulmuş ve hayatın amacından uzak, ciddi bir anlamsızlığın boşluğuna hapsolmuşuz! Ön planda hayatı yaşarken, her planımızda Allah'ı unutmuşuz!