Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Mağara Arkadaşları ve Ömür Diyorlar Buna' dan sonra yazarın okuduğum üçüncü kitabı ve her birinden çok farklı lezzetler aldığımı söylemeliyim.
Bu roman, Umut ile Sanem' in çok hüzünlü aşk öyküsü ve Ayfer Tunç, farklı bir kurgu, ustaca bir dil kullanımı ile, çok hoş bir şekilde anlatmış bunu bize. Hüzün dozu hep yükseklerde olan; çaresizliğin, umutsuzluğun ve acının içerisinde yine de yaşamın devam ettiğini gösteren yalnızların ve aşkın romanı. Kitabı beğendiğimi ve son sayfalarını bitmesin diye zorlukla ve erteleyerek okuduğumu söylemeliyim.
Ömür Diyorlar Buna
Kitabın kapağını şimdi kapattım ve hala son portrenin etkisindeyim. (Mesut Bahtiyar)
Yazarın okuduğum ikinci kitabı ilki Mağara Arkadaşları idi. Bu epey farklı çünkü kısa kısa gazete makalelerinden derlenmiş ancak gerçek hayattan alınan hikayelerden oluşuyor. Ben hem hikayeleri hem de Ayfer Tunç' un dilini etkileyici ve akılda kalıcı buldum. Şöyle çantanızda gezdirip kısa hayat aralarında, metroda, sokakta, banka sırasında okunabilecek güzel bir alternatif olduğunu düşünüyorum.
Gerçek yaşam hikayelerinden kurgulanan, bir kısmı gerçek, bir kısmı da olduğu düşünülen ya da olması ümit edilen öykülerden oluşmakta. Son bölümde ise "Üç Portre Denemesi" başlığı altında Mina Urgan, Hüseyin Rahmi Gürpınar ve Zeki Müren anlatılmış. Son bölümü gerçekten beğendim. Tadında bırakılmış, güzel tespitlerle Ayfer ablamızın duygu ve düşünceleriyle zenginleştirilmiş, severek okuyacağınız bir metin olmuş. Farklı bir metin okumak istiyorsanız bu kitabı deneyebilirsiniz. Pişman olmayacağınızı düşünüyorum.
▶#omurdiyorlarbuna Küçük,küçük hikayelerin anlatıldığı,insanı sürükleyen,bazen güldüren bazen hüzünlendiren ama kendisini sevdiren bir kitaptı.
Gerçek yaşam hikayelerinden esinlenilerek kurgulanmış ve çok akıcı bir dile sahipti.Aslında öyküler için çok etkileyiciydi diyemeyeceğim ama yazarın ilk okuduğum kitabı #suzandefter 'e göre daha çok sevdim daha bir keyifli geçti benim için.
Diğer eserlerini okudukça Ayfer Tunç'a alışacağım gibi gözüküyor
İncir ağacı baharın gelişini haber veren ağaçlardan değildir. Hiç incirler çiçek açtı, bahar geldi dendiğini işittiniz mi? İncir ağacı doğurgan ve çilekeş annelere benzer. Sütlüdür. Kayayı deler. İlle de yaşar, tırmanır, büyür, doğurur. Ne meyvesi ne çiçeği kokar. Bu nedenle inciri ısırdığım an, bir mucizeyle karşılaşmışım gibi bir duyguya kapılırım. Kendini belli etmeyen bu meyve, ne ilahi bir lezzete sahiptir.
Yaşanmış insan hikayelerinin anlatıldığı kitap ne yazık ki umduğum gibi çıkmadı, ya da ben beklentimi çok yüksek tutmuşum bilemiyorum. Anlatılan hikayelerin üzerimde pek de tesiri olmadı diyebilirim.
Kitap yazarın daha önce yayınlanmış olan gazete yazılarındaki hikayelerden oluşuyor.Bence son derece samimi bir dille yazılmış olması çok güzel.Hayatın içinden hikayeleri çok severim,küçük nüansları yakalayabilen,detayları görebilen insanlara hayranım,yazar hikayelerinde bunları kullanmış bu yüzden ben sevdim