Ocak ayı harika gidiyor, Kadare çok iyi bir anlatıcı ve Kırık Nisan şahane bir kitap. Sabah bitti ama tüm gün zihnimde gezindi durdu, insanı yakalıyor, içine alıyor, hücrelerine işliyor çünkü çok güçlü bir metin. Arnavutluk dağlarında yüzyıllardır süregelen Kanun, kan davası ve gelenekler...Hepsi çok güçlü, çok katı. Kardeşininin intikamı için onun katilini öldüren Corg, onun ruh karmaşık ruh hali, kan parası ödeyerek kazandığı son bir dokunulmazlık ayı, içine düştüğü sonsuz hüzün. Dağlara balayına gelen bir çift: Beslan ve Vorspi, üçünün yollarının kesiştiği bir an...Kadare geleneklerden bahsetmiş, Kanun'nun sertliği tüyler ürperticiydi. Ve sadece kan davası değil düğünler bile bıçak sırtı, çok tuhaf töreler,kan üstüne adetler. İşte Kadare 'nin gücü tüm bunların içinde bulunduğu atmosferi okura yansıtmaktaki başarısı bence. Kasveti her hücremde hissettim, olayların ve kişilerin gerginliğini ve ortamın soğukluğunu sonuna kadar yaşadım hep bir tedirgin okudum kitabı.Sanki zaman durmuş, insanlar ruhlarından arınmış kasvetli bir griye, sonsuz bir mareme hapsolmuş gibi hissederek okudum. Ayrıca Kan Kahyası ve temsil ettiği şey, hükmedenlerin kendi çıkarları için kan davalarını desteklemeleri, ondan nemalanmaları hiç yabancı gelmedi bana. Yönetenlerin her zorluktan nasıl faydalanabildiğini bir kez daha gördüm. Kitaba gönlümü bıraktım. Ayrıca yine aynı yazarın Rüyalar Sarayı çok sıradışı ve özgün bir eserdi ve yine bu ay okuduğum Özgür adlı metin de Arnavutluk'un başka bir zaman dilimini anlatan şahane bir eserdi. Üçü de çok tavsiye, üçüne de çok .
