Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Kimim, kimsem... doktor B. Gibi hiçlikle dolu bir odaya gönderilmişiz sanki. Boşluk, nereye baksam hiç! Neyse ki "kitap", buldum onu. Zihnim patlayana kadar, şizofrenik sancılar çekene kadar, defalarca kere aynı satırdan geçerek belki ama bakışlarımdaki boşluk dolana kadar. Kitap, insanı mutlu etmez, huzur da vermez; işte huzur denilecek kitaplar ise bir şey anlatmaz. Kitap hayatı anlamamızı sağlar, hayatta "ne çok acı var" gösterir, iliklerine kadar soğuk gibi işler ve ürperirsin... arzularını boğazlayıp ruhunu diriltir. Diriliş, soylu bir duruşa doğru. Insani hareketlere angaje olmaya çağırır. Hoş, çağrıya koşar adım gidemeyebilirsin çünkü sistem, normlar, toplum, ezberler ayağındaki prangalardan kurtulmak kolay değil. Bir de sevmek denen bir mefhum var. Ya hu memlekette ne dertler var sen sevmek, aşk, meşk mi diyorsun diyorum bazen kendime. Ama insan olmak sevmekten de geçmiyor mu? Garip bir diyalektiğin gel gitindeyim. Çaresizlik içinde düşüncelere gark olmak, acı veriyor, bazen koparıp atmak istiyorum ama biz uzvum gibi yapışmış canima. Kendi içinde doğan hisleri bile kontrol edemeyen aciz insan, yüreğini asilleştirirken seni acizleştiren içinde sakladığın umutlardan hep başına gelenler. Yine kalemimin bileği burkulmuş gibi sendeleyerek bir o yana bir bu yana yazıyor. Yeşil mürekkebimi duymadı o renk körü insan. Ben Oğuzcum Atay'ın kalemini yıldız yaptım bu geceme. Ne yalnız kalabiliyor ne kimse ile olabiliyor. Bir dizi klanlar oluşturmus ama hiç birinde olamamış. Ben de şimdi "buradayim" peki ya sen nerdesin?
"Kaç kilo kavun istiyorsun? Diye sordu manav bana
Sordum: Gönül hoşluğunun gramı kaça?"
(Suyun Ayak Sesi)
Gönül hoşluğunu hem dizeleriyle hem de çizimleriyle sonuna kadar yaşatan güzel insan, Sohrâp Sepehri.
"Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur."
Biz böceklere böyle güzel dizeleri bırakmış olması büyük mutluluk
Öncelikle kendimi çok içten yüreklilik ile derinden kutluyorum.
Kitabı okudum da ben mi bitirdim, kitap okunurken beni mi bitirdi hiç emin olamıyorum. Kanser olmadan bu kitabı bitirdiğim için tebrikler.
Bir grup var ki bayılıyor kitaba. Hediye gelen bu kitabı aralamadan önce yorumlara bakınca severim muhtelemelen insanlar bayılmış demiştim. Neyi
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Sevgili Oğuzcan’ın fazlasıyla ketum davranıp adını zikretmediği sevgilisine - ki son mektubunda ettiği sitemlerden ayrıldıkları da ortaya çıkıyor - ithafen yazılmış 25 mektup. Önce övmüş, sonra hayatında kalsın diye bir miktar uğraşmış, sonra azarlamış sonra gömmüş. Tanıdık geldi mi?
Bazı cümlelerini çok içten bulmadım desem yalan söylemiş olurum. Hem öyle böyle değil ha… hırs, ihtiras, tutku, arzu, kıskançlık, merhamet, nefret… her türlü duyguyu aynı anda yaşamış garibim. E aralarında kendimi de bulduğum ve bazen de kendimi alıkoyduğum cümleleri de olmadı değil.
Allahtan kısaydı. Bir çırpıda bitti. Başlarda o kadar beğenmişken bitmesine bu denli sevineceğim aklıma gelmezdi. Ya hu! İstediğiniz olmayınca niye hemen tü kaka oluyor bu kadınlar? Sen bakalım o kadına istediği sevgiyi verebildin mi? O kadar beklentiye girmişken bir adım atıp da elini sen sımsıkı kavrayabildin mi? Yaa sorarlar adama neden diye!?
Anca sitem anca şiir. Bir arkadaşım vardı eskilerden, derdi ki; “ Sakın bir şair sevme. Seni yazmak için, seni terkeder.” Yoksa bu kadar melankolinin bir açıklaması olamaz.
Oğuzcan öptüğü kadının dudaklarında bıraktığı ateş ile serzenişte bulunurken, siz daha iyi kitaplar okuyun efenim.
Neyse ben de çay içeyim, malum harareti alır.
