Siyah Ceketli Kadınlar.
Hatice Tarkan Doğanay’dan okuduğum 2. kitap…
Siyah Ceketli Kadınlar, 2020 Hasibe Ayten Şiir Ödülü’nü almış, 64 sayfadan oluşan ince bir şiir kitabı...
Hatice Tarkan Doğanay’ı Dut Ağacı adlı ilk kitabıyla tanıdım. O kitabında “serçenin tedirginliğindeki masumiyet”ten bahseden şair, Siyah Ceketli Kadınlar’da da güzel şiirlere yer vemiş.
Hatice Tarkan Doğanay, şiirini inşa ederken mitolojiden, tarihten, felsefeden sıklıkla yararlanan, başka bir ifadeyle şiir(i) üzerinde kafa yoran biri… “Kuluçkaya yatan damarlar” (s. 9), “yaprağından uç veren bir neden” (s. 15), “suyundan bıkmış bir nehir” (s. 18), “sesteki yayı kırılmış ok şaşkınlığı” (s. 35) gibi ilginç ve özgün bağdaştırmalarla şiirlerini çekici kılıyor.
Kitaptan bazı alıntılar;
“Renkleri üzerinde solan dünyada
Çatlakları doldurdu derimin altında kuluçkaya yatan damarlar” (s. 9).
“Virüs çok ömür kısa!
Yani bundan böyle her el ölümü parmak uçlarında taşır.
Aynı anadan doğmuş gibi,
Birimize bulaşsa hepimize ulaşır” (s. 34).
“Herkes bir gün kendi boşluğunu bulur” (s. 50).
Şiir seviyorsanız, okuyabilirsiniz.