Merhabalar
Bugün sizlere kalemini keyifle okuduğum bir yazar #emretimur ile geldim.
Her bir satır ruhunuzu sarsacak cinsten peki kiminle? Adada yaşayan, doğuştan bir bacağı olmayan(annesi hamileyken şiddet gördüğü için bebek eksik bacakla doğuyor) annesi suda boğulan ve belleksiz yatalak babasına bakan Kuklacılık marangozluk mesleğini icra eden Kuklacı ile.
"Kuklacının kendisinden en büyük şikayeti suçluluk duygusuydu. Artık suçlu hissetmek istemiyordu. Yaptığı ettiği her neyse sıradan olmak, yalnızca düz olmak, normal olmak istiyordu."
Kuklacı hiçbir zaman insanlara karşı bağlılık, sevgi kavramlarını duyumsayamaz.
"İnsanları sevmeyi başaramadığım için tahtaları sevdim ben de. Anlasana, kanım acıyor baba."
Bir yandan da hayata devam etmek isteyen Kuklacı;
"Bazı şeyler geçmişte kalmalı. Oradaki ben, o ben mutsuz olmalı. O beni bugüne taşımak bana da sana da iyi gelmez. Hem böylesi daha iyi."
~
"Bellek nerede? Kalpte mi? Öyle sanır çokları ama bellek duvarlardadır, tükürülmemiş suratlardadır. Anılar, hatıralar, anlatılamayanlar yapışır, siner duvarlara."
~
emre timur
emre timur
Şebnem Şanlı
Şaban Alıyev
@emretimurokurlari
