Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Dünyaya geldikten sonra sırf yaşayabilmek için Anne Babaya muhtaç olmak canlılar arasında en çok insanlarda sorun teşkil ediyor. Sahip olduğu tüm elindeki şeylerin ona ait oluşunu söylemesi ve karşıdakine bunları onun kafasına kakarak tekrarlaması bir çocuk için maalesef korkunç bir aşağılanma duygusu ve kendinden şüpheye ardından korkuya ve mutsuzluğa düşürüyor. Kafkanın tam olarak anlattıklarını hissettiklerini anlatabilmek tabikide mümkün değil ama babalar nedense güçten, başkasının ona muhtaç olmasından ve bundan böbürlenerek bahsedilmesinden olağanca keyif alıyor. Neden?Bilmiyorum. Çocuğuna bir kere bile aşağılama yöneltmeyen onun özgüvenli olmasını sağlayan kendisinden şüphe etmeyen bir evlat büyüten tüm babalara selam olsun. İyi okumalar.
Bir babanın çocuğuna yapabileceği en büyük kötülük: Hor görmek. Yerine ulaşamayan 62 sayfalık mektubumuzda Kafka, küçüklüğünden bu yana babası ile olan mücadelesini anlatır ve duygularının analizini yapar. Babasının kurduğu otoriteyi, onlara karşı olan tavır ve tutumlarını eleştirir. Aslında bakarsanız bu mektup Kafka'nın içinde biriktirdiği ve söyleyemediği şeylerin hepsini içerir, bir iç döküştür. Mektubu babasına teslim etmesi için annesine verir ama ne yazık ki annesi bunu kabul etmez ve mektubumuz yerine bir daha asla ulaşamaz. Kitabı okurken ister istemez empati kurdum ve yer yer içimin burkulduğunu söyleyebilirim. Sevgisini belli etmeyen bir baba, sürekli ezilip aşağılanan, azarlanan bir çocuk... Genel havası kasvetli olan bir kitaptı. Diğer kitaplarına nispeten Babaya Mektup'ta kitaptan kopmadım. Örneğin Bir Köy Hekimi'ni ve Açlık Sanatçısı'nı okurken kısa olmalarına rağmen çok zorlanmış ve dürüst olmak gerekirse anlatmak istediği şeyleri pek anlayamamıştım. Ama bu gayet açık ve akıcı ilerleyen bir kitaptı. Konusu yönüyle biraz hüzünlü olsa da okurken beni boğmadı. Aynı zamanda her Kafka eserinde olduğu gibi dolu dolu bir kitaptı. Altını çizdiğim o kadar güzel cümleler var ki sanırım onlar için ayrı bir post hazırlayacağım :') Sözün özü, ben sevdim. Henüz okumadıysanız tavsiye edilir.
Daha önce Franz Kafka'nın "Babaya Mektup" ve "Dönüşüm" adlı eserlerini okumuştum çok beğenmiştim. Bu kitabı da nerdeyse bir yıldır kitaplığımda duruyordu. Kitabı resmen sürüne sürüne okudum diyebilirim çok zor bitirdim çok sıktı okurken günlerce sürdü araya bazı nedenler de girdi tabii ama yine de çok uzun sürdü okuması zor bir kitaptı dili ağır geldi sanki ninni söylüyormuş gibiydi. Sonuna kadar hiç bir olay örgüsü yok gibiydi. Sonuç olarak bu kitabı pek sevemedim biraz hüsran oldu benim için.
Yine çok zor okuduğum bir Kafka eseri. Allah'ın delisi diye diye, kavga ede ede bir hâl oldum. Aslında benzer şekilde dominant ve mükemmeliyetçi insanlar tarafından büyütülmüş olduğumuzdan, bu adamın karakterindeki ve hayatındaki olumsuzlukların tüm suçunu babasına yıkıvermesine hayret ettim. Ebeveynine sakız gibi yapışan çocukları anlamış değilim gerçi. Seni öyle ya da böyle büyütmüş işte, illa onayını almak ya da onu mutlu etmek zorunda mısın? Kop, düş yakalarından; seni her an taktir edip onaylamak zorunda değil ya da sen onunla gurur duymak zorunda değilsin. Ki madem kendinden hoşnut değilsin bunun nedenini belirleyeceğine bir doktora git kendinle barış değil mi? Sonuç odaklı ol azıcık, yaşa hayatı. Resmen adam kanımı emdi kitap boyunca. Problemlerin durmadan altını deşip çözüme kavuşturmayan insan bende ölünün başında çürüyüp, kokana kadar beklenmiş hissi uyandırıyor. Bu kadar kırılgan ve zayıf olmak zorunda mısın Kafka Bey?
Babaya Mektup | #babayamektup
Adı: Babaya Mektup
Orijinal Adı: Brief an den Vater
Yazarı: Franz Kafka
Türü: an-mektup-günlük, edebiyat
#kitapalıntısı
''Açgözlülük derin bir mutsuzluğun en önemli işaretlerinden biridir.''
#kitapyorumu
Kafka’nın daha önce ‘Dönüşüm’ kitabını okumuştum ve çok beğenmiştim.
Franz Kafka'nın Kasım 1919'da babası Hermann'a yazdığı mektuptan oluşuyor. Bu mektupta hayatı boyunca babasına söylemeye çekindiği şeyleri itiraf etmiştir. Fakat bu yazdıklarını babası hiçbir zaman okumamıştır.
Babasının ona karşı tutumu Franz Kafka’nın kişiliğini oluşturmuştur. Kitapta bunu net bir şekilde görebiliyoruz.
Kafka okumaya başlamak için bu kitabı seçtim. Kitap Kafka'nın babasına yazdığı bir mektuptan ibaret. Babasına karşı bir hayli karışık duygular içerisinde olan Kafka; kendini küçük gören, babasını da bi o kadar gözünde büyüten bir evlat olmuş.
Babasının karakteri her ne kadar çocukluğuna etki etse de bu etki, gençlik yıllarına ve tüm hayatına yansımış. Babası Kafka'ya, gerek hayranlık gerekse sitem dolu duygular uyandırmış. Babasının kendisine değil de çevresindeki insanlara karşı sergilediği davranışlar Kafka'yı oldukça etkilemiş. Bu yüzden Kafka yaşadığı çevreden ve bulunduğu aile ortamından uzaklaşmak istediğini de mektubunda belirtmiş.
Mektupta genel olarak baba-oğul arasındaki ilişkiden ve yazarın psikolojisinden bahsediliyor. Bu yüzden pek akıcı olduğu söylenemez ama buna rağmen Kafka; yaşadığı durgun, küçülmüş ve özgüvensiz hayatın psikolojisinde oluşturduğu etkileri çarpıcı bir şekilde kaleme almış.
