Bir kız çocuğu düşünün.Bebekliğinden beri yerleşik düzenleri olmaksızın,sürekli o otelden bu otele,o şehirden bu ülkeye taşınan ve hayatlarında sürekli kaçmak zorunda olan bir annenin güzeller güzeli kızı "Bambi".En sevdikleri hikâyenin ismiyle sesleniyordu kızına hep "Bambim benim".Çok farklıydılar.İnsanlardan uzak,soyutlanmış ama bir o kadar, bir aradayken mutlu,sevgi dolu...Bu anne kızı birbirlerini o kadar çok seviyorlardı ki ,acılarını,sıkıntılarını üzülmesinler diye birbirlerinden saklıyorlardı.Kaldıkları otel odalarını evleri gibi döşüyor;zamanı gelince tüm güzel eşyalarını bırakıp başka bir şehrin başka bir oteline gitmek için yola çıkıyorlardı.Bazen bir Avrupa ülkesi,bazen Hindistan'da bir kasaba..Onlar için farketmiyordu.Yeter ki kaçsınlar.Peki ama neden??
*Kitap için kısaca bir özet geçtikten sonra kendi yorumumu paylaşırsam;
-Akıcı ve merak uyandırıcıydı
-Üstü kapalı da olsa birtakım insan profillerini ortaya koyduğu için bu anlamda beni etkiledi
-Yaşanılanlar olarak da kurgusu farklıydı
■Kitabın sevemediğim tek yanı sonunun belirsiz bitmesi ve bu yüzden kafamdaki soru işaretlerinin kalmış olmasıydı
Genel itibariyle iyi bir kitap olup;tavsiye ederim
Perihan Mağden'in bu kitabını korkarak, ürpererek okudum. Kitabın diziye özel baskısının arka kapağında yazan cümledeki gibi: "Kırık bir kalbin romanı, aynı zamanda tekinsiz bir gerilim." O tekinsizlik yoğun ve başarılı bir şekilde nakşedilmiş.
Anne ile kızının kaçış hikayesi bu. Romanın adını herkes kendine göre yorumlayabilir.
