Günümüzde, çocuk gelişim uzmanları, aileleri öyle darlıyor ki. Ağzımızdan çıkan her cümle, kaşımızın gözümüzün hareketleri, hikayelerde anlatılanlar didik didik irdeleniyor. Bu çocukların kuduruk olmasında, ağlama sızlamasında, yemek yememesinde, uyumamasında hep anne babalar suçlanıyor. Halbuki eski çocuk kitaplarına bakıyorum, bize anlatılan hikayelere bakıyorum da aman yarabbi. Büyük anneyi yutan kurt, elma yiyince komaya giren pamuk prenses, soğuktan donan kibritçi kız, kuleye hapsedilen rapunzel… Hatta Türk yazarlarımızın çocuk romanları bile kin, nefret, dayak, acı dolu. Neden yazdım bunları? Çünkü Roald Dahl da çocuk kitabı yazıyor ama her hikayesi büyükler için komik, küçükler için dehşet verici. Düşünsenize çocuksunuz, anne ve babanızı gergedan yiyor, yanında kalmaya başladığınız teyzeleriniz sizi dövüyor hakaret ediyor. İşte hikaye böyle başlıyor yorum sizin
Kitabı beğendim mi? Beğendim. Her zamanki çılgın bir hayalgücü söz konusu. Roald Dahl severler bu kitaba da bayılacaktır.
