Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Kafa yakan harika bir kitap okudum. Çok heyecanla okuduğum birbirinden şahane korku ve gerilim öyküleri barındıran bir kitap. Hani küçükken birbirimize anlattığımız o korkulu masalların gerçeğe büründüğü öyküleri ardada okuma isteği duyuyorsunuz elinizden bırakamıyorsunuz kitabı. Bayıldım.
Kitabı tek bir kelimeyle özetlemem gerekseydi eğer; "ilginç" kelimesini seçerdim. Beğendim mi beğenmedim mi karar veremedim. Biraz iç karartıcı, karanlık bir kitap. Aslında iyisiyle kötüsüyle hepimizin içinde tetiklenmeyi bekleyen gölgeler var, kitap bu konunun üzerine bazen gizemli bazen ütopik hikayeler ile eğilmiş. Beyin yakan bir kitaptı, ancak açıkçası beni çok sarmadı. Bu sebeple biraz ağır okudum. Hikayelerdeki kurgular çok güzel, özellikle terkedilmiş evde geçen hikaye beni okurken gerçekten gerdi. Boş zamanınızı değerlendirebileceğiniz bir kitap bence, yüksek beklentilere girmeden okunabilir.
Kitabın beklenenin dışındaki sonu, çok şey anlatıyor aslında. Gururumuza yediremediğimiz şeylerin gözümüzü nasıl kör ettiğini, sonuçlarını kaldıramayacağımız halde altta kalmamak uğruna yaptıklarımızın zafer gibi görünmesi ama aslında kaybettiklerimiz olması...
'' Siz gerçekten hiç konuşmuyorsunuz!'' diye karşılıyor sizi yazar. Cümlelerimizi suçluyor, yüreğimizden kopup gelmediği için. Öyle değil mi sahiden de... Karşımızda ki ya laf olsun diye dinler ya da sizi yargılamak için pusuya yatar . İlerliyor sayfalar yavaşça. Ve karşınıza şu satırlar çıkıyor;
''Önce çiçeklere kendimizi sevdirmeliydik.
Yıldızlarla aramızı düzeltmeliydik.
Geceyi içimize çekmenin o eski lezzetini hatırlamalıydık.'' ne de güzel geliyor, dünya işlerinden yorulmuş bizlere.
Sonrası mı? Zulme, hayatı zorlaştıranlara, hesapçılara, sözde müslümanlara, sözünün dahi sorumluluğunu almayanlara satır satır sistemlerine şahit oluyorsunuz yazarın. Anlıyorsunuz ki; kendimiz için istediğimizi başkası içinde isteyebilseydik , güvenilir kıyılar olabilseydi omuzlarımız , en azından biz üzerimize düşeni yapabilseydik, düzelirdi belki çoğu şey. Ve söylüyor satırlar; yanyana durmadan , birbirimizi kabullenmeden, İslamın sadeliğini ve samimiyetini yansıtmadan etrafımıza, olmayacak işte. Aradığımızı huzuru bulamayacak ruhumuz bu dünyada.
En çok da imtihana bakışını sevdim yazarın.'' Kaybettiklerimiz, kaybetmediklerimizin sıcaklığını artırmak içindir oysa.''cümlesiyle genel bir tanımını yapıyor sanki imtihanın. Dünyanın diğer ismi de imtihan değil midir zaten. Daha fazla yazmayacağım. Okuyun efenim. Mutlaka size değen bir kısmı olacaktır.
Fazlasıyla ‘gerçeğe yakın’,gerçeküstü on iki hikaye..Methini duyduğum kitabı sonunda okuyabildim,denk geldiğim yorumlardaki gibi beni de derinden etkileyen bir kitap oldu.
Birçok konuya değinmesi (doğum sonrası depresyonundan hikikomorilere),bunu yaparken fantastik öğeleri kullanması da farklı kılıyor ‘yangında kaybettiklerimiz’i.Özellikle ilk hikaye ‘pasaklı çocuk’taki gözleyen kadın,birçoğumuzun konuşmak isteyip sustuklarını dile getiriyor.
Son hikaye olan,kitaba ismini de veren ‘yangında kaybettiklerimiz’ ise kadına karşı şiddetin yaratabileceği başka bir dünyayı kurguluyor (her ne kadar o cinnet seviyesine yakın olsak da) : Karşı koyabilmek için kendini ateşe atan kadınların dünyasını.Bunu her gün farklı şekilde gerçekleştiren kadınların olduğunun da bilincinde yazar.Şunu ekliyor:
“Yakanlar erkekler,ufaklık.Bizi hep yaktılar.Şimdiyse biz kendimizi yakıyoruz.Ama ölmeyeceğiz:Yara izlerimizi göstereceğiz.”
Diğer yandan Pablo’nun baba olduktan sonraki dışlanmış hissedişi,’bir gram et yok üzerimizde’ hikayesindeki azalarak yok olma arzusuna da tanık oluyoruz..
Kısaca bu 12 hikaye,12 hayat sunuyor.Geçmişe-bugüne ve yarına dair karanlık hayatlar..