Bir gerilim filmi izlerken ne hissedilirse onu hissettim; korku, endişe, gerginlik...
Yine ve yine Stefan Zweig'in kaleminden mütüş bir tahlil... Ama gerçekçilik açısından zayıf bulduğumu itiraf ediyorum. "Aldatmak" gibi bir suçu Firitz'nin affetmesi hatta İrene'yi korkuttuğunu düşünüp, özür dileyerek af etmesi fazla tuhaf ve safça geldi... Yani psikolojinin ne tarafından bakılırsa bakılsın gerçek olamayacak kadar Polyanna bir yaklaşım mevcut.
Ama İrene'nin psikolojik tahlili baya iyiydi.
