Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
148 syf.
10/10 puan verdi
Windsor'un Şen Kadınları oyununu, konusunun bir kısmı Ser Giovanni Fiorentino
ve Boccacio gibi İtalyan trageyda ve komedya uzmanları tarafından yazılmış hikâyeleri de içinde toplayan Il Pecorone adlı bir kitaptan kaynaklanmıştır; bu İtalyanca hikâyelerin birisi, William Painter'in yayınladığı, The Palace of Pleasure (Zevk Sarayı) adlı hikâyeler
Beş perdeden oluşan oyun, komedi türünde yazılmıştır fakat Shakespeare’in de içinde bulunduğu I. Elizabeth döneminde ki sınıfsal sorunları kendi üslubuyla ele almıştır ama eseri yazdığı tarih konusunda net bir zaman belirtilemiyor, sadece 17. yüzyıl başları olduğuna dair hem fikirler, net olmasa da…
Eser de, birçok tema bulunmaktadır yani aşk, ihtiras, kıskançlık, intikam, mal mülk hırsı, sınıfsal mücadele gibi birçok kavram ele alınmıştır. Ele alınırken de, Shakespeare’in inceden yerleştirmelerini, göndermelerini ve bunun yanı sıra belli ölçülerde cinselliği de kullanarak ayrıntılara önem verilmiş bir eser olduğunu fark edebiliyoruz. Komedi kısmından bahsetmiştim ama komedi kısmı nerede diye de sorabilirsiniz; işte tam da burada. Yani, sınıfsal ayrılığın getirdiği durum, komedi malzemesi sağlamaktadır.
Bütün bunlara rağmen, acele bir şekilde hazırlanılmış izlenimi vermesi gibi bazı unsurlardan dolayı diğer eserlerine göre biraz daha etkili bir sonuç çıkmıştır. Ayrıca, Otto Nicolai tarafından hazırlanmış bir opera sahnesi vardır ama yanılmıyorsam türevleri de mevcuttur. Diğerlerinin isimlerini hatırlayamadım…
Opera uvertürünü (giriş parçasını) dinlemek isteyenler için
youtube.com/watch?v=qjnjboO...
148 syf.
8/10 puan verdi
Spoilerımsı ama değil gibi de
Şimdiye kadar okuduğum Shakespeare eserleri arasında en karmaşık olay örgüsüne sahip olan eserdi. Oyun içinde oyunlar, dolap içinde dolaplar vardı. Bu bana ayrı bir keyif verdi. Olayların nereye sürükleneceğini tahmin bile edemeyerek okuyup bitirdim. Fırtına eserinde olay örgüsü tek bir büyücü Dük'ün kontrolündeyken bu eserde karakterler arasındaki etkileşim ve haberleşme ağı, her bir karakterin arzuları için atılım gösteriyor olması eserin yapısını çok daha kompleks hale getiriyor.
Ayrıca Shakespeare kaleminde ilk kez zekalarıyla öne çıkan kadınlar gördüm. Daha önceleri okuduğum eserlerde kadınlar romantik duyguları, sadakatleri ve itaatkarlıklarıyla var olurken bu kitapta kadınların daha başka boyutları da vardı. Hoşnutluk duydum. Fazla spoiler vermek istemiyorum.
Dil farkı sebebiyle bize yeterince anlamlı gelmeyen kelime hataları ve şakalarının o dönemki İngilizler için oldukça komik olduğunu düşünüyorum. Shakespeare'in diğer çoğu eserinde belli bir trajiklik varken sanki bu eser ayrışmış gibi, trajedi barındırmıyordu.
Son olarak eserin, hem diğer eserlerine oranla kompleks olay örgüsü sebebiyle hem de trajedi ekseninden uzaklaşan içeriği sebebiyle Shakespeare klasiklerden biri olamayarak az okunduğunu düşünüyorum.
Beş perdeden oluşan, tahminen 17. yüzyıl başlarında yazılmış olan bir Shakespare komedisi.
Sınıfsal farkların -soyluluk- göz önünde olduğu ve bunun neticesinde değerlendirilen günlük hayatların, evliliklerin, paranın oluşturduğu olaylar.
Her zaman dilimde her kesimden insanların karşılıklı ilişkilerinde oluşan güven duyma ihtiyacı. Shakespeare'in bu gereksiz güvensizliğin getirdiği hoşnut olmayan durumları; entrikaları, aşkı, mal-mülk hırsını, ihtirasları konu edindiği Windsor' un Şen Kadınları.
Yazar oyun içinde oyun olan eserinde kadınları kandırmaya çalışan bir adamın nasıl zor duruma düştüğünü,komik hallerini sahnelemiş. Kimi yerde komik kimi yerde soğuk terler akıtan güzel bir eser.