okurluğumu yeniden hatırlamak ve başka kitapları okuyabilmek için bitirdim. geri döndüğüm yerler, türü itibariyle ilk gördüğüm zaman seveceğimi anladığım bi kitap oldu. bellek hep ön planda. babaannemin evini andırdı bana. televizyonun üstünde danteller, abdest için ibrik, ölüm, cenaze biçimleri, baba - oğul ilişkileri, küçük prens, refik halit karay, banu hoca ele aldığı eserlerle ilgili kırmadan, yormadan ve bazen yazarın bile öngörmediği tespitler yapıyor. elli yedinci sayfa: meltem gürle hayranlığından, çünkü yaratıcı yazarlığı genellikle kurguyla sınırlayan anlayışı yerle bir edecek denli özgün bir ara tür yaratıyor gürle. sevdiğim kısımların başında ailenin altını eşelemesi, derinleştirmesi ve üzerine yazılan kitapları incelemesi çok hoştu. yürümeyi seviyoruz o halde yörüğüz demesi hala zihnimde çınlıyor. ah almış topraklar bölümü ders diye okutulsa isabetli olur. memlekete dair ne varsa cadı kazanına dönen, söylenmeye korkulan... söylemiş. müthiş. sonunda en çok umudu vaat ediyor. hasılı banu hoca ve geri döndüğüm yerler yıllar önce kaybettiğim, sinan çetin'in aralık kapısından çıkıp gelenler oldu.
Saatleri Ayarlama Enstitüsü tadı veren bir kitap...
