Herkes kendi hayatını kutsamalı.
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsan kendi zihninden kurtulamıyordu.
Sayfa 66Kitabı okudu
Yaşamının hesabını yapacağı bir yaşa mı gelmişti
Sayfa 54Kitabı okudu
Görüşmek dileğiyle..
Bir araya getirdiğim harfler beni anlatmaktan uzak, demiş ya Tezer Özlü, benimki de o misal. Harfler buraya kadar.
Bir kitabın daha benim adıma son alıntısı
Geçmiş bir imgeydi sadece.
Bellekte yaşayacak, sonra da, onunla birlikte silinip gidecekti.
Sayfa 141 - 1. Baskı Şubat 2006 İmge KitapeviKitabı okudu
Gerçek olan dalgalardı. Bunlar denizlerin, duyguların, içinden yükselen acının bireysel varlığını boğan her şeyin, ölümün dalgalarıydı.
O dalgaları görmüştü. O kıyıda yaşamıştı.
Sayfa 138 - 1. Baskı Şubat 2006 İmge KitapeviKitabı okudu
Freud şu adama söyle rastlantı diye bir şey yok.
Küçük not defterine yazdığı Freud'un sözlerini
bulup yeniden okudu. 'Bu adam, kendisine kadar gelen insan bilgilerini kuşkusuz iki katına çıkardı' diye düşünürdü.
Kitaplarının bir yerinde şöyle yazmıştı: "Son bağlantı: doğa ölümdür. Çünkü öldürür. Doğa her zaman bizi tehdit eden bir aşırılıktır." Dünyanın bilinmez bir güç tarafından insanlara bağışlanmış olduğu konusundaki bütün düşünceler yanlıştı. Evrenin de, dünyanın da insanları koruyan bir yanı yoktu. Milyarlarca rastlantıyla oluşmuş, uzaktan masmavi görünen bu gezegende, insanların ortaya çıkışı da bu rastlantılar arasındaydı. Rastlantıyla oluşmuş bir varlık neden korunsundu? Zaten neden varolduğunu bilmiyor, sonra da yok olup gidiyordu. Doğanın da kendi yaşamı vardı.
İnsanların yaşamına uymayan kör bir yaşamdı bu. Gerçek olan bu denizlerdi. Sonsuz, tehlikeli okyanuslar, birbirine ulaşan bitimsiz sular.
Sayfa 138 - 1. Baskı Şubat 2006 İmge KitapeviKitabı okudu