Ben nereye gidersem gideyim içimdeki sıkıntıyı, yere göğe sığmazlığımı da oraya taşımayacak mıydım. Belki ben göğsümün daralmasıyla varım.
Bundan böyle başkalarının hikayelerini yazmayacaktı.
Başkalarınca hikayesi yazılabilecek biri olabilmek için dua edecekti.
Hep bir yöne doğru gidecekti. Varacağı bir yer yoktu. Sadece geride bırakmaya çalıştıkları vardı. Bir süreliğine de olsa her şey geride kalacak ve o yalnızlaşacaktı; yüklerinden kurtulacaktı.
Nerede okumuştu: Yolculuk, varmaktan güzeldir bazen.
Yıldızlar, yani işaretlerimiz sönükleşiyor. İnsanlar yollarını, yönlerini nasıl bulacaklar bunca aydınlıktan gözleri kamaşmışken.
Benim için ferahlık ancak geldiğim yerdedir.