Nefis denen, insanı şeytana yaklaştıran,ona komşu eden bir yer var insanoğlunda. Bir de insanı Allah'la beraber kılan kalp denen bir yer var. İşte o nefis denen yer; şeytanın dinlenme yeri, konuşma yeridir. Şeytan nefis yerinde oturur. Eğer o nefis yerindeyse, insan sürekli konuşur, herşey kızar. Hiç memnun olmaz. Her şeye itiraz eder. Herşeyde bir kusur, bir olumsuz hal bulur. Hiç bir şeyin güzel yüzünü göremez. Çünkü şeytanın hiçbir güzel yüzü yoktur.
Sayfa 150Kitabı okuyor
-Kalp sırrına erenler ne yaparlar, bilir misin ?
Susarlar.
Kızmazlar.
Küsmezler.
Kırmazlar.
Kırılmazlar.
Her şeyde güzellik bulurlar.
Hiçbir şeyi insanoğlundan bilmezler Rabbinden bilirler.
Her şeyi O'ndan umup beklerler.
Sayfa 150Kitabı okudu
Akıl sahibi zamanına dikkatli olup neyi, ne zaman yapacağını bilmelidir. Lisanını boş şeylerden muhafaza etmelidir. Kim ki söylediği sözün bir amel olduğunu ve onun hesabını vereceğini düşünürse, az konuşur.
"Hayaller denizi düşlerken, bakışlar uzaklarda görülecek bir maviliğin düşüne düşmüş. Gece ile gündüzün, sıcak ile soğuğun yer değiştirmesi, aydınlık ile karanlığın günler, aylar süren kapışması sürmüş de sürmüş.
Sabırlar erimiş, güç ve takat bitmiş.
Umutlar dualara tutunmuş."
Sayfa 48Kitabı okudu