Yaşam, tramvayın rayları gibi önümüzde dümdüz uzanıyordu. Belliydi gideceğimiz yol, başımıza gelecekler, acılar, sevinçler. Üç aşağı beş yukarı her şey önceden çizilmişti ayrıntılarıyla...
Sayfa 64 - Can Yayınları İkinci Baskı 1988Kitabı okudu
“Şimdi bende bir hikâyeci olarak burada oturup bir hikâye yazacak olsam, acaba bu meyhanedeki insanlardan kimin hikâyesini yazardım, bilmiyorum. Ama eminim ki, şu an meyhanenin kapısı açılsa ve içeriye Sait Faik, Orhan Veli, Oktay Akbal girse üçü de ağızbirliği yapmış gibi beni göstererek, ‘İşte asıl hikâye bu adam be!’ derlerdi.”
"Büyük şair Nâzım Hikmet, büyükten de büyük, dev."
Sayfa 47 - Can Yayınları İkinci Baskı 1988Kitabı okudu
Her zaman böyle yaparım. Tek başıma sokak sokak dolaşırım. Yağmur yağar diner, sokaklar kül rengine dönüşür.
Sayfa 36 - Can Yayınları İkinci Baskı 1988Kitabı okudu
