Duru bir yeşildi ortalık
Akşam güneşi kırılmış bir mızrak boyu
Ve çocuk sesleriyle iniyordu ışık,
Ağlarda sanki dargın bir kılınç balığı
Pullarını döküyor üstüme
Bir sessizliği anlatmak için yazıldı bu şiir
Belki de anmak için
bi damlacık bir sessizliği...
Can Yücel
Nalia ile Diyaloglar I, II ve III
—
(I)
bir akşam serinliğinde, oturduğumuz banktan
bakıyor ışıldayan gözleriyle denize doğru...
Nalia:
"kıyayıya uzanan tekneler,
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Paylaşabilir misin?...
Sen benimle gökyüzünde koşmayı
Sen benimle ölürken buluşmayı
Paylaşabilir misin?
Güneşi koklayınca çatlayan bir tohumu
Irmağın yüreğinde çiçeklenen yangını
Her akşam yalnızlığı uyandıran toprağı
Her sabah bir gölgeyi sevindiren yaprağı
Paylaşabilir misin?
Sen benimle gökleri paylaşabilir misin
Hani salkım saçaktır bulutlarda sevgiler
Hani bir turna gibi üryan olunca yürek
Bahçesinde umuda kanatlanır serviler
Sen benimle yağmurun nefesini
Sen benimle tomurcuğun sesini
Bir hülyânın dalgın avuçlarında
Gölgesini arayan bir kuşun kafesini
Paylaşabilir misin?
Nurullah Genç
Güzel olan
Her günü seninle tekrar tekrar yaşamak.
Erimek yarını olmayan zamanlarda,
Durdurmak bir yerde bütün saatleri.
Bütün kuralları kırıp parçalamak,
Sonra varmak o yerlere.
Mevsimlere dur demek,
Kar yağarken çiçek açtırmak ağaçlara.
Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak,
Sonra doldurmak ayışığını kadehlere,
Delicesine içmek.
Ve unutabilmek her şeyi ansızın,
Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin.
Birlikte geçmiş, gelecek bütün çağları aşmak.
Güzel olan
Sevmek seni,
Tanrılar gibi.
Seninle Tanrılaşmak. 
Ümit Yaşar Oğuzcan
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Sıkılma zamanı
Ayırır bir kadın saçlarını
Ortadan ikiye
Akşam karanlığıyla gülüşü ayırır gibi
Islaktır saçları
Sıcaktır koyu İzmir'in gölgesi
Kuytusu güneşi vıcık vıcık ter
Gözleri doluyor bunca
Bunca bu kadar
Akşam oldu
Bugün 1 Mayıs
Ve ben çok üşüyorum
Uzun bir yürüyüşe çıktım
Eğmişim başımı hafif adımlarla
Dalgalar içime içime vuruyor
Güneş ayrılık kızıllığında
Hüzün hüzün batıyor
nerden çıktın karşıma böyle Sitare
efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
kirpiklerin yüreğime batıyor
telaşlı bir kalabalığın ortasında
ayaküstü konuşuyoruz
nedimin nigehban nergisleri gibi
üstümüzde bütün nazarlar
çok utanıyorum Sitare,
Şunu söylemeliyim ki ben bu kadar değildim; henüz bitmedim ama, eksildim. Yakında yalnızca suyum kala cak, ve bu yüzden bana kızılacak.
- Allah, Allah, yahni bitmiş - kim yedi bunu?
İşte o an, başa dönebilsem; yahniden önceki tarihime - birden bir keçi, bir sığır, bir domuz olarak, ayaklarım tabaktaki suyuma ve ekmek artıklarına batarken, yük