Kod Adi: Bahtiyar
Geçiyor önümden, sirenler içinde, Ah, eller üstünde, Çiçekler içinde. Tabutunda mor dağların büyüsü, Dudaginda yarim bir sevdanın hüznü; Aslan gibi göğsü, türküler içinde.
Rastlardım avluda, hep volta atarken, Cigara içerken Yahut coplanırken. Sırtını duvara verip öyle tünerdi. Kimseyle konuşmaz, dal gibi titrerdi; Çocukça sevdigi çiçeğini sularken.
Diyarbakır'lıymış, kod adi: Bahtiyar. Suçu saz çalmakmış, öğrendiğim kadar.
Beni tez saldılar, o kaldı içerde
Çok sonra duydum ki
Yozgat’ta sürgünde.
Ne yapsa, ne etse, üstüne gitmişler; Mavi gökyüzünü ona dar etmişler.
İki dişi de kırıkmış öldügünde.
Gazetede çıktı üç satır yazıyla; Uzamış sakalı, Ve çatlamış sazıyla. Birileri ona "ölmedin" diyordu, Ölüm ilanında kan gülüyordu. Yüz-yüzeydim, bir devrim enkazıyla.
Geçiyor önümden, gül yüzlü Bahtiyar. Yaralıyım, yerde kalan sazı kadar.
Sayfa 118 - Anka Yayınları 7.Basım Ağustos 2002Kitabı okudu
Türk Edebiyatı Dergisi - Sayı 570Türk Edebiyatı Dergisi · Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları · 20215 okunma
kitapları çize çize okuyan ben miydim?Neden çizerdim?çizdiğim satırları sonra ne yapardım?dönüp dönüp okur muydum?okuyup ezberler miydim?kitaplar ve mevsimler...hangisidir beni eksilten,bitiren,varlığımı dağıtan?dağıtan?..
Sayfa 36
“Zaman eskiyor, hatıralar eskiyor. Zamanı terk edişlerle, vedalarla biz eskitiyoruz.”
"Gözlerin lacivertti ve aslında her şey bu kadardı. Bu kadar az ve çok, bu kadar küçük ve büyük... Bunu söyledim zaman her şey bitiyor aslında; başlıyor ve bitiyor. Başlıyor ve bitmiyor. Gözlerin lacivertti ve sen bunu bilmiyordun. Ötesi bir çift lacivert gözün nasıl bir kudrete sahip olabileceği konusunda en küçük bir fikre de sahip değildin. Bense kimi gün, kimi gece senden habersiz onları dolaştırıyordum."
"Aşk böyle bir şeydir değil mi, sustukça yaşayan ama söz olmak için çırpınan, önüne durulmaz bir sel gibi çağlayan?"
"Sadece yaşadığımız hayatın görünen yüzüyle algılayıp yargılıyorlardı bizi ve bize ait hiçbir şeyi anlamlandırmıyorlardı."