Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
152 syf.
10/10 puan verdi
Cahit Zarifoğlu'nun kitapları beni her zaman büyülemeyi başarıyor. Ama çocuk kitapları ayrı güzel!
İlk olarak "Serçekuş" isimli çocuk kitabını okumak nasip oldu. Okuması çok keyifliydi. Çok sevmiştim. Bugün ikinci bir çocuk kitabını “Ağaçkakanlar” büyük bir heyecanla okumaya başladım ve ne mutlu ki bana beklentilerimi fazlasıyla karşıladı.
Cahit Zarifoğlu’nun bu eserleri, etiketinde
'çocuk kitabı” yazsa da, her yaştan okuyucunun kalbine dokunacak türden. Her sayfasında ayrı bir derinlik, ayrı bir incelik var. Okurken derin düşüncelere dalmamak mümkün değil. Herkesin kendi hayatından bir parça bulacağına eminim.
Yaşımız kaç olursa olsun, çocuk kitapları okuyarak hem kendimize hem de içimizdeki çocuğa bir iyilik yapabiliriz.
Tavsiyemdir. Cahit Zarifoğlu’nun çocuk kitaplarını okuyun ve okutun!
Bu kitabı da ilkokul yıllarımda okumuştum. Tekrar görünce okumak istedim. Kitap ağaçkakan ailesinden bahsediyor. Bir oturuşta okunabilecek şekilde akıcı bir kitap.
Çocuk kitabı olarak geçiyor ama aslında herkese uygun. Her kim okursa okusun muhakkak ders çıkartabileceği, kendinden bir şeyler göreceği bir kitap. Hoş, akıcı ve sade dil ile yazılmış ama sonu hiç beklemediğim şekilde bitti ve Şakir amcanın hareketi beni üzdü Ne tür canlı olursa olsun anne ve baba olunca, evlatları için kendilerine çeki düzen veriliyor ve evlatlarını güzelce yetiştirmek için çabalıyorlar. Bu kitap da anlaşılacağı üzere bir şey gecikiyorsa güzelleşiyordur ve kimsenin malına zarar vermemek gerekiyor. Bir şeyi çok istesek bile asla acele etmeyelim çünkü bizim hayr sandığımız şer, şer sandığımız da hayr vardır.
Kalbimi ağaçkakanlar oydu. Ağladım, çok canım yandı...
Bazı hikayelerin hiç acıması yoktu. Hayatın gerçeği dedikleri bu olsa gerekti belki de.
Kaç gün kovalarım icimdeki ağaçkakanları bilmiyorum?..
Bir insanın aradığı duygu nedir sizce? Ben o duyguya bazen sevgi adını veriyorum, bazen özlem, bazen merhamet, bazen birazcık şefkat... İnsanın aklının ermeye başladığı en küçük yaşta bu duyguları düşünmesi peki hayatın hangi evresidir?
Ah şeker portakalı! Ah Zeze... Okuduğumda neden daha önce okumadım diye hayıflandım, okuduktan sonra da neden okudum diye gözyaşlarımı tutamadım.
Kitabın sonunu getirdigimde içim acıyarak dakikalarca ağladığım tek kitap oldu Şeker portakalı...
Kendimden hikayeler bulduğumdan mı veya kitabın sonunda; hiç bilmediğim uzaklarda insanların yaşadığı bu sefaletin acısını yüreğimde hissettiğim için mi bilmiyorum! Ama diyebilirim ki, kalbimin odalarından feryatlar taştı sessizce.
Ben sevdim! Derinden etkilendim...
Sevgili okuyucu ben de kitabı tavsiye üzerine almıştım, ve aynı şekilde ben de size şiddetle okumanızı tavsiye ederim.
İyi okumalar...
Cahit Zarifoğlu çok sevdiğim yazarlardandır. Gerek şiir kitabı gerek çocuk kitabı her türlü kitabını okumaya gayret ediyorum. Zaten Zarifoğlu'nun çocuk kitapları bence her yaşa hitap ediyor. Her kesimden insan okuyunca ders çıkarabiliyor ne kadar bilgili ve gelişmiş olsa bile. Zaman zaman biz okurlar kitap okumaktan sıkılıyoruz ama ara vermek istemiyoruz şahsen benim böyle zamanlarımda kurtarıcıdır Zarifoğlu. Ağaçkakanlar da yine böyle bir sıkkınlığa düştüğüm zaman tanıştığım bir kitap. Kitap bir ağaçkakan ailesini konu alıyor, dili sade ve akıcı. benim çıkardığım ders ise bir şeyi aşırı derecede istememek hayatı biraz da akışına bırakmak.
Bugün Bim'den bu üç kitabı aldım. Genellikle Türkiye İş Bankası Yayınları içeriği ve çizimleri kaliteli eserler veriyor.
En beğendiğim Kumrular Nerede? oldu.
Alex ve annesi bir aile geleneğini gerçekleştirmek için karlı bir günde keşfe çıkarlar. Her sene olduğu gibi doğadaki kuşları listelemek için gün boyu gezerler. Ellerindeki listede karşılaştıkları kuşların isimlerinin yanına işaret koyarlar. Alex özellikle kumru arayışındadır. Dedesi güneydedir. Ve kumruları çok sever. Kestane kargaları, ağaçkakanlar, altın tepeli çalı kuşu ve daha birçok tür. Gün sonunda Doğa Merkezi'ne geldiklerinde liderleri panoda o gün bulunan kuş isimlerinin sonuçlarını kaydeder. Önceki seneye göre daha fazla kuş ismi kaydedilmiştir. Ama Alex'in gözü hâlâ kumru aramaktadır. Dönüş yoluna çıkacakları sırada beklediği kuşları nihayet bulur. Mutlu bir şekilde eve dönerler.
Kuş gözlemciliği gerçek hayattan uyarlanmış bir masal. Amerikalıların yılbaşı geleneği. Kitabın sonunda detaylı bir şekilde anlatılmış. Türkiye'de de bu etkinlik yapılsa harika olurdu. Bu kitabı çocuklar mutlaka okumalı.
Bu küçük hikâye sona erdiği zaman, yukarıdaki Giriş'in boşlukta kalır gibi olduğu görülecektir. Ama akıllı çocuklar, hayalleri geniş insanlar rüya ile gerçek; hayal ile korku ve vehim arasındaki boşlukları dokuyarak kendilerine göre yorumlar yapabileceklerdir."
Evet şimdi sizlere bir çırpıda okunabilecek, aslında çocuk kitabı olarak geçen ama yetişkinlere daha uygun olan Cahit Zarifoğlu'nun bu kitabından bahsedeceğim. Bazı yönleriyle masala benzese de tam olarak masal değildir, bir anlatıdır. Postmodernist yapıda yazılmış bir metindir. Yukarıda yazdığım, Giriş bölümününün sonundan aldığım alıntıdan da anlaşılacağı üzere, hikâyeyi bitirdiğimiz zaman hikâye boşlukta kalır gibi oluyor ve verilmek istenen mesajları bizler algılamaya çalışıyoruz. Birçok ders niteliğinde mesajlar içeren bu kitapta bir çerçeve hikâye, bir asıl hikâye görüyoruz. Çerçeve hikayemiz, bir babanın kızına kurguladığı masalı anlatması, asıl hikayemiz ise anlatıcı babanın kurgulamış olduğu Ağaçkakanlar hikayesi. Genel anlamıyla kitabı ve kurgusunu başarılı buldum, beğendim. Bu şekilde elime alınca bi oturuşta okuduğum kitapları da seviyorum. Kitabın verdiği mesajlardan biri olarak "Kötülük yapan kötülük bulur." diyeyim ve bitireyim. :)
“köşede dursun” yazıları.
“...
Bu küçük hikaye sona erdiği zaman, yukarıdaki Giriş'in boşlukta kalır gibi olduğu görülecektir. Ama akıllı çocuklar, hayalleri geniş insanlar rüya ile gerçek; hayal ile korku ve vehim arasındaki boşlukları dokuyarak kendilerine göre yorumlar yapabileceklerdir.” (s.7)
·
Giriş kısmında yazarın da aynen söylediği gibi rüya ile gerçeğin karıştığı bir hikaye Ağaçkakanlar. Çocuk kitabı deyip geçilmemeli. Bir solukta okunan, yer yer "şu an neler oluyor, bu bir rüya olmalı" hissiyatı yaşatan bir kitap. Çocukken Cahit Zarifoğlu kitaplarından okuyup da çok sevdiğimi anımsıyorum. Yürekdede ile Padişah'ın yeri bende çok ayrıdır, hâlâ dönüp dolaşıp bir uğrarım. Bu sebeple bu okuma sanki rüyalar alemindeyim de çocukluğuma dönüyorum gibi hissettirdi. Keyifli fakat ağır bir kitap olduğunu düşünüyorum. Pek çok şey düşündürüyor okurken. Büyüleyici bir yönü var Zarifoğlu öykülerinin, vakti geldiğinde tekrar okurum gibi geliyor :) İlgilisine iyi okumalar dilerim.