Kalabalık toplanıyor büyük meydanlara
- Aşka veda
İnsanlar geçiyorlar yollardan
- İnanca veda
Şehir kapanıyor içine
- Toprağa veda
Dolaşıyor bir heykelin taştan eli üstlerinde insanların
Kuşlar göç ediyorlar bulutlar göç ediyorlar
“Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların”
- İnsana veda
Sayfa 16Kitabı okudu
Hâtırasız ve geleceksiz bir iç deniz gibi
Aşka veda etmiş topraklarda durmuşsun
Eritilemeyecek olan
Tek bir söz aşka dair
Hayata uzun bir veda
Bir şiir dizesine
Beynimde çakan kıvılcıma
Tepemdeki gürültüye
Bir dağ yamacındaki kır çiçeğine
Eriyen maviliğe
Çocuk seslerine veda
Geceye, yıldızlara
Açık bir tren penceresinde
Şarkılar söylemeye
Okuduğum, okuyamadığım
Kitaplara şiirlere
Bir otel odasında yalnızlığa
Delice sevişmelere
Yakıcı ayrılıklara
Uzun, upuzun bir veda
Aşka ne zaman veda
Demiş ki bu topraklar
Sayfa 122Kitabı okudu
Kalabalık toplanıyor büyük meydanlara
—Aşka veda
İnsanlar geçiyorlar yollardan
—İnanca veda
Şehir kapanıyor içine
—Toprağa veda...
Sayfa 14Kitabı okudu
Bir kadının, her şeyin yanlış olduğunu göre göre birinden gidememesi aşka beslediği umut muydu, yoksa karşısındakini düzeltmeye olan inancı mı? Zamanında verilmiş bir veda kararının ardından çekilecek olan acı, ağır hasar aldıktan sonra çekilecek acıdan daha büyük değildi. Görmüyorduk, göremiyorduk!
Sayfa 86 - Neylan...Kitabı okudu
—Âşka veda
İnsanlar geçiyorlar yollardan
—İnanca veda
Şehir kapanıyor içine
—Toprağa veda...
Bir kadının her şeyin yanlış olduğunu göre göre birinden gidememesi aşka beslediği umut muydu, yoksa karşısındakini düzeltmeye olan inancı mı? Zamanında verilmiş bir veda kararının ardından çekilecek olan acı, ağır hasar aldıktan sonra çekilecek acıdan daha büyük değildi. Görmüyorduk, göremiyorduk. İçinde canlı yetiştiren, büyüten kadınların erkekleri tamir etme çabası dinmiyordu. Eksik sevgileri yanlış mekan ve zamanlarda tamamlama hissi bitmiyordu. "Emek verdim gidemem, nasıl olsa düzelir, bir gün beni anlar, toparlarız, aslında iyi biri ama..." İşte bizleri ilişkilere hapseden bu cümleler gün geliyor ayağımıza pranga, boynumuza halat ve ayağımızın altından itilen sandalye oluyordu.
Sayfa 173 - Doğan KitapKitabı okudu
Veda çizgisi
Kalabalık toplanıyor büyük meydanlara
-Aşka veda
İnsanlar geçiyorlar yollardan
-İnanaca veda
Şehir kapanıyor içine
-Toprağa veda
Dolaşıyor bir heykelin taştan eli üstlerinde insanların
Kuşlar göç ediyorlar bulutlar göç ediyorlar
"Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların"
-İnsana veda
Sayfa 16 - İz yayınları
ben, kendine dokunan ve kendiyle çoğalan her aşka kalbini veren kadın ...
Sayfa 70Kitabı okudu
