...
Zaten öleceğimizi, esas yurdumuza döneceğimizi bilerek gelmedik mi biz bu aleme...o zaman bu ne endişe bu ne korku..?
sevinç, özlem, hasret duymamız gerekmez miydi?
Hiçbir şey bize ait değilken neden sahiplenmeye çalıştık ki neden bağlandık bu kadar...?
Nasıl ki gurbette iken memlekete dönmeyi özlüyor isek yaşarkende ölümü özlememiz dört gözle bâki olana kavuşmayı beklememiz gerekmez miydi?
Sanırım daha çok düşünmemiz sürü psikolojisinden sıyrılmamız hayatımıza doğru bir istikamet verebilmemiz gerekiyor
Daha huzurlu özgür ve sonsuz bir mutluluk için...