Kadınlar
Kadın olmak gerçekten zor. Bunun tek sebebi acaba erkeklerin egemen olduğu toplum düzeni mi?
İlk bakışta evet gibi gözükse de bunun cevabı ben sadece o olduğunu düşünmüyorum.
Öncelikle erkeklerin egemen olduğu yani ataerkil bir toplum düzeni içinde yaşıyoruz ve eğitim seviyesi düştükçe ataerkillik artıyor toplumda. Neler neler çıkıyor ortaya daha
Üzmüşler çocuğu, diğer çocuklar. "Senin baban çöpçü, sen de pis kokuyorsun” demişler. Vicdan duygusu tam gelişmemiştir okul öncesi çocuklarında. Zaman zaman böyle acımasız olabilirler. Kırmışlar yavrucağın kalbini.
Konuştum babayla. Çok üzüldü, çocuğunun üzülmesine. Dağ gibi adam gözyaşlarını ilk kez ayırdı gözlerinden belki de. “Üzülmek
Çocukken yaptığımız kimi şeyler, büyüyünce sorunlarla baş etmeye çalışırken yapılabilecek küçük hediyeler gibi verilmiş bize. Hırs, vücuduma enjekte edilmiş yetişkinlerden. Bunu üzerimden atabilmek için basketbolu kullanmışım farkında olmadan. Üzerimdeki hırsı, hemen her harekete "steps" diyen daha da çok arttırmış, bedenim yoruldukça dökülmüş hepsi üzerimden.
Kapana kısıldığım anlar olmuş. Mevsim yazsa, yokuşunu nefes nefese çıktığım o parkta, yüzüme çarpan rüzgarı hissederek özgürmüşcesine inmişim elimdeki bisikleti sürerek. Hatırladığım kadarıyla eminim; tokalarım, taclarım bile bisikletimin tekerleklerine taktığım yıldızlar kadar süslü değildi. Unutmuşum bir bisiklete sığdırabildiğim özgürlüğümü süslemeyi.
Yazdıkça hatırladıklarım bi kenara, büyüdüm ve başka şeyler buldum. Bulduklarım farklıydı ama sebep hep aynı: sorunlarla başa çıkma. Yine bir Didem Madak şiirinde fark ettim:
"Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım."
Gün geçtikçe evcimen ama şair olmayan bir Didem Madak'a mı dönüşüyorum yoksa. Neredesin Maviş anne, dünyanın bütün sabahları için alacağın bilet üç oldu.. N'olur benimki de umutsuz bir yer olmasın..
Ben okuma yaparken büyük bir çabayla tuttuğu kalemle kendince resim yapıyor😅 arada "teyze miyav" diyip kedi çizdiriyor şuan onun gözünde dünyanın en güzel kedi çizen teyzesiyim muhtemelen büyüyünce fikri değişecek .
Seni çok seviyorum teyzecim🤍
Çocukluğumla Hasbihâl
"Büyüyünce öğretmen olacağım ben." dediğim o günü hatırlıyorum. Yatağın köşesine oturmuş, acaba büyüyünce ne olsam diye düşünürken "Ben en iyisi öğretmen olayım." dediğim o günü. Zaten çocukluğuma dair en net hatırladığım 2-3 sahneden biri de bu.
Ardiye diye kullanılan odada annesinin topuklu ayakkabılarını giyip aynanın
ŞEMSİYE
Bugün babamın yanına gitmek için kuzenimi beklerken birden sağanak yağmur bastırdı. Şemsiyeyi hazır edip çıkarken evin önünde okuldan çıkmış ve hızlıca yürüyen bir çocuk gördüm. O an birden "Şştt." dedim -kendime bende şaşırdım- ve bana döner dönmez "Bekle aynı yöne gidiyoruz zaten birlikte gidelim." dedim ve çocuk "Evim
+ben büyüyünce evlenicem ama doğum günüm olduğu gün evlenicem..
-harika bir fikir, nasıl düşündün bu fikri, çok tatlı..
🥰🥳🤲🙏
Sana küçükken ne dedim, postmodern filozoflara meyl etme dedim, sana sanatsal küpeler taktım, cesedini mumyalayacak 'tahnitlenmiş beden'lerden sana bir büyük beden Anamorphosisler nakş ettirdim ki, büyüyünce de büyüklerine "işte Atam, işte Götüm, ben Hürüm" şeklinde şımarma diye..
"Çocuğun mu var, derdin var!" diye hayıflandı kadın.. "Daha başından aldınız o çocuğu! Onu kabullendin ki sana diğer çocuklara da sabredebilme, bakabilme; güneş misali yuvaya doğma ilmi yüklendi içinize.." diye bir ses fısıldadı yan tarafından. " Kaç yasındasın" diye sordu yaşlıca olan "21" diye
babam gibi
babam gibi olucam büyüyünce
iki telefonum olacak kendimi kaydetmeyeceğim, sonucta tanımıyorum. ben kimim?
babam gibi olucam buyuyunce
sevdiklerime sadece sarhosken sarılacağım
nasıl olsa ayıkken insanlari sevemiyor ve güvenemiyorum onlara
babam gibi olucam ben
uzun parliament içicem
soranlara 'ben keyifciyim' diyeceğim ama aslinda o odaya girmemek icin 2dk fazladan bekleyeceğim.
babam gibi olucam büyüyünce
çok akıllı olucam ama sevdiklerimin değerini bilmeyecegim. 2x2=4
babam gibi olucam büyüyünce
çok güçlü olucam ama çocuklarımın sorumluluğunu kaldıramayacağım
babam gibi olucam büyüyünce
çok yorulucam ama kalkıp içicem safak isigini sokturene kadar
babam gibi olucam buyuyunce
cocuklarim bana bu sozleri yazacak
Küçükken Isınan İç, Büyüyünce Yanıyormuş Meğer
Ben küçükken süper baba gibi aile dizileri içimi ısıtırdı.Şimdi ise ekrana yansıyan ölü aileler içimi yakıyor.
Geberiyorum ve ağlıyorum
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip kimsesiz biriydin bu
Geçen hocamızın babasının 7'sinde Asuman hoca diyordu ki hatta vefatının daha defnedilmeden evvelde hemde 7'sinde hep aynı konuyu dile getirdi. İlkini zaten anlatmıştım egoistliğimizden öyle istediğimizden bizimle yaşasın diye birini yaşatmaya çalışıyoruz... Bu son sohbetinde de yaşaması hayırlı ise yaşat ölmesi hayırlı ise ölsün gibi