Tanrı Te’âla meleklerine, “Sakın anları utandırup, ta’at kıymetsizliğini bildirmeyesünüz. Kim benüm adum Rahmân’dur. Ol miskin âsi, anı bizüm hazretümüze lâyık sanup getürdi. Kendi bilümüzi (bildiğimizi) bırakup, anun dileğiyle bir olam. Rahmanluğumuzla ol rahmetsüz kadahıla (kadehiyle) kanduralım ki âlemler bile kim biz Rahman Tanrıvuz.”