" Yel eskende sallanır
Ağaç dalları.
Bizim için haram oldu.
Kırım yolları.. "
Her derdin bir devası, her ağlamanın bir gülmesi vardır derler.
Ben yaşamıyorum
Yaşamak için savaşıyorum.
" Kar da ölüm gibiydi. Ak ve sessiz. "
Son fırtına, ağacı devirdi. Bizler, uçurduğu birkaç yaprak, boşlukta yolunu şaşırmış, ümitsiz ve şaşkın, meçhul bir geleceğe doğru yalpa vurup duruyoruz.
Sayfa 226Kitabı okudu
Yurdunu kaybeden adam için hürriyetin bile bir manası kalmadığını şimdi anlıyorum. İçinde doğduğum, gülüp oynadığım yerlerde benim dilim konuşulmuyor artık. Bir zamanlar, o topraklarda dilimi konuşan insanların ne olduklarını da bilmiyorum.
Sayfa 226Kitabı okudu
Kalbinin hisleriyle hareket et, dünyanın boş hırslarına kapılma.
Etrafın sessizliği hâlâ devam ediyor; her yer hareketsiz, yalnız benim kanlı vücudum titriyor. Hayatım sonu mu? İnanmıyorum. İnanmak istemiyorum. İnsan hayatının sonu böyle kolay, böyle ansızın gelmez. Ben daha yaşamak istiyorum.
Sayfa 223Kitabı okudu
Parlak üniformamın içinde ben donuk, ben sakat, ben dilsiz, ben kör, boş ve lüzumsuz bir adamdım.
Sayfa 83Kitabı okudu
Mahvoldular. Memleketten uzaklarda; taşsız, yazısız, mezarsız, toprak oldular.
Sayfa 50Kitabı okudu