Her şeyin geçici olduğunu düşünmek en güzel iyimserlik benim için. Kala kala insanda güzelliğin anısı kalır.
İnsanlar nasıl da nankördürler, ne de çabuk unuturlar
İnsanlar! İnsanlar! Karınca sürüleri, kum taneleri denli gelip göçen insanlar!
Yaşamımız eskisi gibi tekdüze sürüp gidiyordu işte.
Yaralı paramparça şarkı söyleyen kalbin gözlerin yeryüzü ve nazlı umut hepsi bu kadar sevgilim.
Hem anlamak ya da bilmek açmazlardan kurtulmak demek değildir ki! Ben özgürlüğümü elde etmeden mutlu olamayacaksam, dünya da bana bunu vermemekte direnmekteyse mutlu olamayacağım demektir… İnsan mutsuzluğunu birileriyle paylaşarak dayanabilir bu dünyada belki de…
Kimler yeraltında yaşamağa iten bizleri/gök masmaviyken kardeşlerim, sapsarı benizlerimiz.
Bir derdimiz de budur, benim; benim gibi yaşamış olanların. Biz ne olacağız? Bizim yaşadıklarımız ne olacak? Hiç yaşamamış mı sayacaklar bizi? Onca geçirilip göçülenden bir şeyler kalmalı;
Sayfa 102 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Elbette bizim de var hayat felsefemiz durmadan değişen.
Sayfa 99 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Bakıyorum da kimi zaman; neler getiriyorlar akıllarına, insanları nasıl ayırıyorlar birbirinden, bu güvensizliği duymak için neler geçti başlarından;
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor