hâlâ sürmekteyim yokluğu,
Sayfa 21Kitabı okuyor
içim çocuk, gecem kadın, bu oyuna bahçe olsana!
Sayfa 21Kitabı okuyor
benden önce çocukluğumu bağışlayın, sizi o sevdi
Sayfa 21Kitabı okuyor
Vefa, bazen bir insanı, bir anı, bir durumu unutmaktır, o insana rağmen elbette, o ana, yaşantıya, duyguya, duruma gösterdiğimiz vefa sebebiyle.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Vefalı olmak, unutmamak değildir. Nedense hep karıştırırız, belki de unutmaya eğilimli olduğumuzdan, her şeyi unuttuğumuzdandır bu yanılgı. Oysa bazen tam tersine, vefamızı göstermek, vefalı olduğumuzu anlatmak için unutmak, unutmak, unutmak gerekir.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Yağmuru onarmaya benzeseydi
keşke bir aşkı onarmak
Bir bulut yetiyor da aksak
yağmuru gökyüzünde yürütmeye
yetmiyor sözlerin bini kekeme
aşkı sular gibi söyletmeye
Bilinir de ahmakıslatanda ustalığım
çırak bile sayılmam şu aşk ilminde
Sayfa 17 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Kalp bulutlu değilse yağmur boşuna,
sen yine gazellerini dök mırıldanarak:
Çocukluğum, hayatımdan düşen ilk yaprak!
Sayfa 15 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Kelimelerin de dokunduğu yok
ölülerden başka kimseye!
Sayfa 15 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Susacak kadar büyütürüz ya çok şeyi
ben en çok yoksulluğumuzdan korkarım
nasıl da yoksuluz sessizliğin karşısında
korkuyoruz kelimelerin de bunca yükselmesinden
ya düşerlerse aramıza!
Sayfa 14 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Harflerin gülüştüğünü senin adında gördüm!
Sayfa 13 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor