Kalküta, çok özel bir hayatta kalma sistemi kurmuş. Bir tür sefalet ekonomisi. Tüm bu dilencilerin, yoksulların, sakatların mutsuz olduğunu düşünmeyin. İmkansız durumlarla karşılaştıklarında bile bunu gülümseyerek karşılarlar. Kalküta toplum olarak dayanışma duygusuna sahip bir şehir değil, günü gününe hayatta kalma mücadelesi veren bir bireysellik sonsuzdur.