Kitaplarda kendimize rastladığımız yerin altını çizeriz.
The only solution was to try to unmake the world, to make it black and silent and uninhabited again, to return to the moment before the Big Bang, in the beginning when there was the Word, and to live in that vacuous uncreated space alone with the Word.
Burada iyi günler geçirmişti. İnsanın son gününde, kötü günleri hatırlamak çok zor hale gelir çünkü öyle ya da böyle, o da burada tıpkı benim yaptığım gibi bir yaşam kurmuştu. Kent kâğıttandı ama hatıralar değildi. Burada yaptıklarımın hepsi, bütün o sevgi, merhamet, şefkat, şiddet ve kin, içimde birikmeye devam ediyordu. Bu badanalanmış beton duvarlar. Benim beyaz duvarlarm. Margo'nun beyaz duvarları. Onlar arasında öyle uzun zamandır tutsaktık ki, Yunus gibi midelerinde sıkışıp kalmıştık.
These young heroes wait stoically and without complaint for their one true Wish to come along. Sure, it may never come along, but at least they can rest easily in the grave knowing that they’ve done their little part to preserve the integrity of the Wish as an idea.
Ama Gus, sevgilim, kendi küçük sonsuzumuz için sana ne kadar teşekkür etsem az. Yaşadıklarımızı hiçbir şeye değişmem. Sayılı günler içinde bana bir sonsuzluk verdin ve bunun için sana müteşekkirim.
Sayfa 264Kitabı okudu
Hayatımın yıldızı düşkün aşkıydı.
Sayfa 263Kitabı okudu
Onsuz bir dünya görmek istemiyorum.
Sayfa 262Kitabı okudu
“sadece yukarı çıkan bir hız trenindeyim.”
“Ve seninle en tepeye çıkmak benim için bir onur.”
Sayfa 219Kitabı okudu
Belli ki dünya bir dilek gerçekleştirme fabrikası değil.
Sayfa 200Kitabı okudu
Kendin olmakla o kadar meşgulsün ki ne kadar emsalsiz olduğuna dair hiçbir fikrin yok.
Sayfa 130Kitabı okudu