adem kasîdesi, her şeyden önce, hayattan bıkmış, çok muztarip, ümitsiz, bedbin bir insanın ruh hâlini ifâde eder, 34-52. beyitlerde bu ruh hâlinin ortaya konulduğunu görüyoruz.
"... ben o bîzâr-ı vücüdum ki", "öyle bîmâr-ı gamın kim..." "dil-harabım ben o hey'ette ki...", "vahşetim öyle ki...", "ye'sim ol mertebe kim..."
Sayfa 23