Gören kör olmak, duyan sağır olmaktansa insanları anlamayı yeğliyordu. Çünkü insanlar Efraz'ı anlamıyordu. Çünkü insanlar ücra sokakların ardında yaşam mücadelesi veren çocukları görmüyordu. Bir fotoğraf karesinde gördüğü fotoğrafa ah deyip üç saniye sonra unutuyordu. Anlama duygusu bir ah çekmekten ibaretti.