İnsanoğlu, adımlarını hep mezardan uzaklaşmak için atar. Ama yine de attığı her adımla mezara daha çok yaklaşır... Her soluğunu ömrünü uzatmak için alır, ama alınan her soluk, kendi ömründen bir solukluk zaman harcar.
Ne vücudumda güç buldum ne gözlerime söz dinletebildim. Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti.
"Uyursam, rüyamda sen! Uyanırsam, hayâlimde sen! İnsan içinde olsam, gönlümde sen! Yalnız kalsam, karşımda sen! Dâimâ sen! Dâimâ sen! Vücudumu mu istersin? İşte esirinim. Canımı mı istersin? Al da kurtulayım."
Sen beni gördüğün zaman gözlerini çevirmek istemiş sin, öyle mi?
Ben seni gördüğüm zaman gönlümden neler geçer bilir misin?
Göz kapaklarım bir kere yumulup açılınca ya kadar arada bütün ömrümün kaybolduğunu zannediyorum.