Diyojen;
..son nefesinde son arzusunu ona fısıldamıştır. Gömülmek istemiştir, toprağa, yüzükoyun.
"Ne tuhaf fikir!" diye bağırır Oneskritos: "Niye toprağa yüzükoyun?"
"Çünkü ona göre," der Kseniades, "aşağıda olan ne varsa bir gün yukarıya çıkacaktır."
Sayfa 61 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Ölmeden önce, hiçbir zaman tamamlanma umudu olmadığı halde başlanması gereken ne çok iş var.
"Hissettiklerimi dile getirmeye sözcükler yetmiyor."
Kendisi hep hiçbir yere ait olmadığı hissini taşıyor oysa.
Bizler kaygılanmak için varız. Yapmam gerekenin ne olduğunu bilmiyorum.
"Öleceğim ben. Neden var olduğumu gerçekten anlayamıyorum."
"Ne bu halin Martin! Başına bir felaket mi geldi?"
"Felaketlerin en kötüsü, sevgili Epikür: Doğdum ve öleceğim."
Sadece hayvanlar ana-babalarının yaşamını hiç değiştirmeden tekrarlar. Aynı rutini sürdürerek doğar ve ölürler. Ama ben insan olmak istiyorum!
Bu insanlar bir şeyden söz ederken sanki tersi hiç mümkün değilmiş gibi davranıyor. Tüccar altından dağlar istiyor, asker savaş, siyasetçi barış, rahip ölümsüzlük istiyor; dul kadın ise kocası öldüğü için dünyanın da yok olmasını.