Aslında her şey bir rüyayla başladı.Sahi rüyalara inanır mısınız?
Ben inanmazdım.Ta ki aynı rüyayı birkaç kez görene kadar...Uyandığınız an ya da günün herhangi bir anında ne yaparsınız yapın rüyanızın tamamını hatırlayamayacıksınız.
Her seferinde en fazla yarısı ya da küçük bir bölümü tamamlanmış bir hikayeye bakar gibi bakacaksınız rüyalarınıza...
Bir rüyanın peşinden koşmak kimilerine anlamsız gelebilir,bense bununla ilgilenmiyorum.Sadece kaıbimin sesini dinlemek istiyorum çünkü kalbimi hafife almaktan,sezgilerimi görmezden gelmekten korkuyorum.Siz sadece şunu düşünün,ya gördüğünüz rüyayı sizinle birlikte bir başkası daha görüyorsa?Ya siz de o başka bir şeyi yaşıyorsanız ama haberiniz yoksa?
Aşk başka bir şeydir.Bazen gördüğünüz rüyanın içindeki mor bir şemsiye,bazen mesafelere inat yanı başınızda duran bir gazoz kapağı,bazense zamanın içinde saklanan gizli bir zamandır aşk.
Melankoli ve Aşk
Griler içinde bir adam yürüyor kaldırımlar ıslak...
Elinde açılmamış bir şemsiye
Yağmurun damlalarında yeniden vücut buluyor.
Yürümeyi yeni öğrenmiş bir bebek gibi adımları
Düşmeden kanayan dizleri var.
Belki sarhoşluk belki de vazgeçmişlik
Kalbinde kimsenin göremediği bir çaresizlik
Adam yürüyor gözleri karanlık
Karanlıklar içinde bir
Sayfa 13Kitabı okudu
Victoira dönemi öncesinin iyi İngiliz yurttaşları şemsiye kullanımına iyi gözle bakmıyordu. Victoira dönemi şemsiyesi bir sosyal ve emperyal statü göstergesi olarak iş görüyordu, ama 18.yy.daki selefi hor görülüyor, şemsiye taşıma cürretni gösterenler sokaklarda alaya ve tacize maruz kalıyordu
-Büyüyüp aşık olduğum zaman... Daha cümlemi bitirmeden, babam elindeki bıçağı masaya atarak, birini öldürdüğümü itiraf etmişim gibi bana kötü kötü baktı.
- Bu sözcüğü kimden duydun? Diye sordu. Kanım dondu ve haliyle yanıt veremedim. Babam sinirle devam etti.
- Mutlaka okuduğun kitaplardan öğrenmişsiniz!
