İnsan ne ise ve ne olacaksa sevgi sayesinde olur ve sevgiyle olacaktır: Olmaya yazgılı olduğu şeyin yükünü yüklenmekten yüksünmeyerek. Ve onun ikiz kardeşi olan samimiyetle. Ve hepsine kol kanat geren hakikatle.
İnsan nisyan içinde bulunduğuyla ünsiyet kurandır. Ve o nisyanıyla ünsiyet kurabildiği kadarıyla insandır. Ünsiyet düşünceyle kurulur ve düşünce ünsiyet içinde filizlenir. Ünsiyetin olmadığı yerde düşünce kök salamaz.
Nisyan: Unutma, Ünsiyet: Arkadaşlık
Yazar burada ne anlatmak istiyor?
Armudu çizmek ise yontmak, yazmak çizmek, rolümüzü okumak taraf tutmak umut ve fikirleri benzerlerini daha önce dünyanın hiç görmediği yaraları sunmak için açtığımız beslemek demektir.
Sayfa 472Kitabı okudu
“Okumaksızın geçen boş zaman bir tür ölüm, insanın canlı canlı gömülmesidir.”
Dünyanın herhangi bir yerinde elde edilebilecek çok fazla bir şey yoktur. Dünya sefalet ve ıstırapla doludur; ve eğer bir insan bunlardan yakasını kurtarırsa, bilsin ki can sıkıntısı her köşe başında pusuda beklemektedir.
Bir insanın olabileceği ya da başarabileceği en iyi ve en büyük şeyin kaynağı kendisidir.
neticede herkes yalnız kalır ve önemli olan şey yalnız kalanın kim olduğudur.
Ve Ariosto’nun dikkat çektiği gibi: “Cahil insanların boş saatleri ne kadar acınaklıdır!”