1967 Temmuzunda, servetini sıfıra indiren büyük yer sarsıntısından bir yıl sonra, altmış yaşlarında bir genç adam Albertine Sarrazin'den söz edildiğini duymasa bu kitap yazılmayacaktı. Sarrazin, tepeden tırnağa ışıltı, gülümseme ve yüreklilik dolu bir kara elmastı. Bir yıl içinde, ikisi cezaevi günleriyle kaçışlarını anlatan üç kitap yazmış; bütün dünyaya ün salmıştı.
Çevremi kuşatan gerçek ve düşsüz dünyayı farkettiğim gün, çocukluğum bir kucak hüzünlü pılı pırtı yığını haline geliverdi.
Elbette bir gün, bütün bunları hatırlayıp güleceğim, ama o güne kadar yürüyebilmeliyim; hatıralar, kıvançlı günlerin bol ve güç verici hammadesi olacak.
Bizim gibi daimi suçluluk halinde yaşayanların çevresinde ( ki buna aramızda kısace çevre diyoruz ) ketumluğun altından üstün bir değeri vardı.
Sayfa 163Kitabı okudu
Dünya üzerinde bizim için yer olmadığını anlıyorum. Serseri serseri dolaşıp duracağız ya da yakalanıp kodese kapatılacağız. Daima, daima yalnız kalacağız.
Sayfa 74Kitabı okudu
Julien kodeste, ben de bir kodes kaçkınıyım. Mutluluk henüz bizden çok uzakta...
Sayfa 168Kitabı okudu
Beyinsel, ahlaksal söylevlerle içimizdeki zehri nasıl atabiliriz?
Fakat, kalp ağrısına ilaç yok, çare yok...Isdırap insanı büküyor, iskeletini bile inletiyor. Bütün benliğim ıstırap kesiliyor.
Sayfa 201Kitabı okudu
Para; hava gibi, kan gibi doğal bir ihtiyaçtı.
Sayfa 111Kitabı okudu
