(...) Türklerin asil ve büyük bir millet olduğunu söylüyor. Şaşırmamak elde değil, neredeyse dünyanın öbür ucundayız ve Türkiye'nin buralarda çok büyük bir ülke olarak görülmesi, tanınması, bilinmesinden onur duyuyoruz. Yaşlı kadına teşekkür ediyoruz, ayrılmadan önce bizden bir isteği olup olmadığını soruyoruz, aldığımız cevap bizi tam şok ediyor; "Bana bir Türk bayrağı gönderin..."
Sayfa 118
Şehirde müthiş bir nem var. Gezilecek gibi değil. Şehir müzesini geziyoruz. İlgi çekici bir şey yok. Tabiat müzesine giriyoruz. Tabiat müzesinde altmış yaş civarındaki görevli kadın oldukça meraklı, hangi ülkeden olduğumuzu soruyor; Türkiye dediğimizde, kadının bir anda çığlık atar gibi "Kemal Atatürk Potomki " yani " Kemal Atatürk'ün Çocukları" demesi, bir anda içimi serinletiyor. Bambaşka bir duygu selini yaşıyorum, evet Mustafa Kemal'in çocuklarıyız ve onun gösterdiği yolda, hiç bilmediğimiz yabancı ellerde kendi kökenlerimizin izlerini arıyoruz.
Sayfa 118 - 28 Haziran 2006 Çarşamba - Lena Yazıtları
Hava daha karanlık değil, caddeler sokaklar insanlarla dopdolu. Otelin yakınındaki kafede isli balık yiyoruz. Meraklı birkaç bakışla tanışıyoruz, masamıza geliyorlar. Türkiye'den geliyoruz dediğimizde, yüzlerindeki ifade değişiyor, heyecanlarını okuyorum. "Biz önceki dünya kupası maçlarında Türkiye ile uyuduk uyandık, bütün Buryat Türkiye'yi tuttu maçlarda. Dünya üçüncüsü olduğunuzda, konvoylar yürüdü burada. Bu dünya kupasında olmamanıza çok üzüldük..." Biz hayret ve heyecan dolu gözlerle bakarken dört Buryat bir anda tempo tutuyor; " Türkiye... " diye, bütün kafe bize bakıyor. Türkler, bu coğrafyanın kaderinde ne kadar derin izler bırakmışlar ki onlar Türkiye'yi biliyorlar ve Türkiye'yi çok seviyorlar.
Sayfa 117 - Ulan-Ude /Rusya - 2006 Dünya Kupası
Geyiğin olmadığı hiçbir kaya resmi alanı yok, geyik ve dağ keçisi ortak figür. Geyik ve dağ keçisi, hayatın devamlılığını sağlıyor, beslenme kaynağı, bunun için de kutsanıyor. Bütün resimler doğuya bakiyor yine, güneşe karşı.
Sayfa 115
Bayanhongur Şatırçulu'da yer alan Türk mezarlarının başında, kül rengi gökyüzüne bakıyorum. Bulutlar kararıp açılıyor durmadan, geyik taşlar renkten renge bürünüyor. Bazen kayboluyor taşlardaki kavisler, bazen de güneş gibi parlıyorlar. Ata ruhlarımızın sevinci gibi görüyorum ışıltıları. Mezar taşlarında yazı yok, demek ki yazıdan çok önce dikildiler ve bu da yaklaşık MS 300 ile MÖ 2000 arasında bir tarih.
Sayfa 102 - Moğolistan/Geyik Taşlar
Eskiden trajiktim. Sonra dramatik karakterime ulaştım.
Bozkırın ortasında sessiz çığlıklar, geyik taşlar. Kimsesiz kalmış mezarların başında dimdik duruyorlar, bin yıllardan beri. Taşların altından başlayan kıvrımlar, sonsuzluğa ulaşmanın başka adı gibi yükseliyor yukarıya doğru ve taşın ucundan ruhun uçması gibi kayboluyor gökyüzünde. Bunların hepsi Türk mezarı ve hiçbirine kazma vurulmamış, Moğolistan'da Türk tarihinin en büyük gizemleri, bozkırın ortasında sonsuz sırlar gibi yatıyorlar.
Bayanhongur Şatırçulu'da yer alan Türk mezarlarının başında, kül rengi gökyüzüne bakıyorum. Bulutlar kararıp açılıyor durmadan, geyik taşları renkten renge bürünüyor. Bazen kayboluyor taşlardaki kavisler, bazen de güneş gibi parlıyorlar. Ata ruhlarımızın sevinci gibi görüyorum ışıltıları. Mezar taşlarında yazı yok, demek ki yazıdan çok önce dikildiler ve bu da yaklaşık olarak MS 300 ile MÖ 2000 arasında bir tarih.
Sayfa 102 - 22 Haziran 2006 Perşembe/ Geyik Taşlar
(...) gamalı haç Orta Asya coğrafyasında çok eskiden beri kullanılan bir simge, bolluk, bereketi temsil ediyor. Ogi Gölü'nde bir atın üzerinde damga olarak fotoğrafladım, daha önce de Kırgızistan Saymalı Taş'ta görmüştüm.
Sayfa 100
Bir çift turna görüyorum yanlarında bir çift yavrusu ile geziyor, yüreğim hopluyor. İniyorum arabadan ve koşturmaya başlıyorum, telaşlı bir ses duyuyorum arkamdan; " Üzerine gölgen düşmesin, yoksa annesi yavruyu kaderine bırakır ve yavru olurmuş yedi yıl kıtlık gelir yavru ölürse, turnalar kutsaldır bizim burada." Donup kalıyorum.
Sayfa 90
İnsan çeşit çeşit, yol bir yol..
Her Moğol'un kendi yolu vardır.
Sayfa 89 - Arayış, pınarın kaynağına varır.