EŞBER
Abdülhak Hamit'in «Eşber» adında manzum bir piyesi vardır.
«Eşber» piyesinde, Büyük İskender, savaştığı ordunun kumandanı olan Eşber'in kız kardeşi Sumru ile sevişir. Ve kızın yardımı ile muhasara ettiği kaleye girer. Kız kardeşinin ihanetini öğrenen Eşber de, Sumru'yu asar. Muzaffer kumandan İskender, kaleden içeri girince,
Sayfa 115 - ADAM YAYINLARIKitabı okudu
İyi aileler, iyi çocuklar istiyordu. Yalnızca uslu, laf dinleyen, beklentileri karşılayan, temizliği bakımı kolay, sevimli ve zeki çocuklar alıyorlardı. Okullar hem üstün özellikli hem dayanıklı, uysal ama bir o kadar da şirin kız ve oğlanları pazara sürmek için kıyasıya yarışıyor, sıkı bir eğitim programıyla onları satışa çıkarmadan önce tam istenilen kalıba sokuyordu. İşte Sumru, havada kapışılan bu mükemmel çocuklardan biriydi ve bugün en az kendisi kadar iyi bir kardeşe kavuşacağı için tuhaf bir heyecan içindeydi.
Sayfa 8
Ah benim koca gülüşlü küçük kız çocuğum.
Durma öyle orta yerde...
Çünkü ben bazen, otuz yaşımın yılgınlığıyla selamlaştığımda,
Yaşamın heyecanının ağırlığını, gök gürültülü bir yağmura taşıyorum, senin küçük omuzlarında...
Ama ne olur...
Sen yine de bakma benim kağıttan yorgunluğuma...
Gökyüzünün sihirli diyarlarından düşen renkli damlalarla...
Rüzgarda uçuşan fistolu elbiseni, aynı parıltılı hevesle boya...
Sayfa 41Kitabı okuyor
Ben Yaşamak İsterdim
"Ben yaşamak isterdim. Her akşam evimizin küçük salonundaki odun ateşinin yanında, babam annem ve kız kardeşimle oturup, beraber söylediğimiz şarkıları söylemeye devam etmek isterdim. Babamın kış için odun keserken biden durup, yavaşça mendiyle alnını silmesini, annemin tencereleri dizerken arada bana bakıp gülümsemesini tekrar tekrar görmek isterdim ve dostum Fabrios'la her yaz o en büyük meşhur kayadan, mahallenin diğer çocuklarıyla birlikte mavi dereye atlama yarışı yapmayı, güneşi, kışı, dalgaları, rüzgarı yeniden hissedebilmeyi..."
