"ağ-: yükselmek; eğilmek, inmek, sarkmak."¹
"ı-⟩ ı-gaç ⟩ ağaç: bitki. Osmanlı Türkçesinde 'değnek, dayak' manasına geldiği de görülür."²
"ağaç: fersah, adım mesafesi."³
"ağın ağacı: zakkum."⁴ (Temsil: hayatın safhaları.)⁵
Buraya bir şeyler yazacaktım devamında. Yıldızlar dikkatimi dağıttı. Ankara'da uzun zamandır yıldızları bir arada, bu kadar sık görmeyince böyle oldu. Şöyle bağlayabilirim o hâlde: Bazen yıldızlara yükselen bir gece kuşu, bazen çiçeklere eğilen bir damla yağmur; bu kelimenin hikâyesi, hayat kadar kısa, yaşamak kadar uzun.
Dipnot:
¹ ² ³ ⁴ Andreas Tietze, Tarihî ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lügati.
⁵ İslam Ansiklopedisi.